Maroochydore
Blijf op de hoogte en volg Joop
25 Mei 2018 | Australië, Maroochydore
Het heeft even geduurd, maar het werd nu toch echt hoog tijd voor een nieuw verslag. Na de jaarwisseling ben ik naar Maroochydore gegaan om een paar maanden te gaan werken. Een heel jaar reizen is natuurlijk iets teveel van het goede.
Nu heb ik al een hoop bijzondere mensen mogen ontmoeten tijdens het reizen, maar zoveel leuke en lieve mensen op één plek heb ik nog niet eerder meegemaakt. Eén van de redenen of misschien wel de belangrijkste reden dat ik zo lang in Maroochydore ben gebleven. Ik heb in relatief korte tijd met een aantal mensen een erg hechte band opgebouwd en dat had ik van tevoren niet verwacht om eerlijk te zijn. Ik heb er een hele mooie tijd gehad en deze periode heeft de reis naar Australië nu al meer dan de moeite waard gemaakt.
Ik heb besloten om over het hostel en vooral de mensen een apart reisverslag te gaan schrijven, noem het een extra editie. Het zijn er gewoon teveel en ik wil natuurlijk niemand vergeten. Zal voor nu de belangrijkste activiteiten beschrijven van die periode.
Na mijn aankomst in Cottentree op 2 Januari kon ik 3 Januari gelijk op een gember farm beginnen met werken. Een prachtig gezicht als je op de eerste dag op de farm komt aanrijden en er 3 kangaroos over het heuvelachtige landschap staan uit te kijken. Best hard werken en de hitte zorgde ervoor dat het af en toe een aardige uitdaging was.
Na 30 verjaardagen in de winter, mocht ik voor het eerst een verjaardag in de zomer vieren. Dan smaken de biertjes nog net iets beter. En er was zelfs voor een taart gezorgd door de medebewoners.
Het eerste uitstapje was er één naar Fraser Island samen met Erik, Cynthia, James en Jelle. Na een geweldige voorbereiding, auto gehuurd waarmee we het eiland niet op mochten en accommodatie geregeld die niet op het eiland was, vertrokken we vol goede moed richting Hervey Bay.
We hadden een lang weekend, omdat het Australia day was en dankzij de goede voorbereiding konden we deze in Hervey Bay vieren. Het werd een heerlijk weekendje weg, met een dagtrip naar Fraser Island.
We vonden het wel een goed idee om met zijn vijven achterin de bus te gaan zitten die ons over Fraser Island verplaatste. Het zandeiland is namelijk nogal heuvelachtig en als je achterin zit maak je de grootste klappen. Een heerlijke beleving als je een lichte kater hebt, al is een fles water openmaken om de nadorst te lessen ook geen aanrader. Bewonderenswaardig hoe Jelle het water bij de eerste hobbel in de fles hield, maar bij de tweede hobbel zat niet alleen het water, maar ook Jelle tegen het plafond aan.
Na alle verhalen over auto's die vast komen te zitten in het zand, achteraf blij dat we niet zelf met een auto het eiland zijn gaan verkennen. Zelfs onze ervaren chauffeur kwam op een gegeven moment vast te zitten, dus moesten we met z'n allen de bus uit. De ene helft om met hun mobiele telefoon foto's en filmpjes te maken en de andere helft om ook daadwerkelijk te duwen.
75 mile beach was na al het gestuiter een heerlijke gewaarwording. Een snelweg op het vlakke zand, leidde ons naar de eerste stop, een scheepswrak die daar special was gestrand, zodat er eeuwen later hordes toeristen selfies konden maken. Na een wandeling door Eli creek, besloten we om, nu we er toch zijn, een helikoptervlucht te maken over het eiland. Ook dit zorgde voor prachtige plaatjes.
Onderweg naar Lake Mckenzie nog een dingo gespot. Voor wie nog nooit een dingo heeft gezien, deze lijkt verdacht veel op een hond. Het kristalblauwe water aan een parelwit strand zorgde voor een mooie afsluiter op Fraser Island.
Het tweede uitstapje was er één naar Noosa Heads. Dit mooie natuurreservaat heeft prachtige uitzichten over de kustlijnen die dit badplaatsje tot een gelieve trekpleister bij toeristen maakt. Het was heerlijk om er met Zoë, Niels en Martin even een dagje uit te zijn. Martin, de vader van Niels, was een aantal weken in Australië en als oudste in het hostel, zaten we 's avonds als laatste aan het bier, terwijl de jeugd al naar bed was.
Het volgende uitstapje was er één met mijn werkmaatjes Jamie en Jordan en we werden vergezeld door Githa en Katie. Een meertje opgezocht om lekker te zwemmen, maar vooral om via een ouderwets stuk touw met een stok, vastgemaakt aan een boom, de meest gekke sprongen te maken. Moet eerlijk zeggen dat de hoogste, van zo'n meter of tien, best even slikken was.
Jordan en Katie gingen op een gegeven moment schitterend synchroon plat op de rug. Wat me enigszins aan Patty Brard in sterren springen deed denken. Voor wie nu denkt, Patty Brard, sterren springen?...gelijk even op YouTube kijken. Eén van de eerste dingen die Colin liet zien toen ik terug kwam na mijn eerste wereldreis, want je mist een hoop in zo'n jaar.
Na twee maanden op de gember farm was het seizoen klaar en kon ik direct de overstap maken naar de pineapple farm. Toch de aard van het beestje om gewoon in de AGF te blijven werken. Het werk was fysiek zwaar, maar een stuk gevarieerder dan op de gember farm en elke dag in een busje met 6 tot 9 man naar het werk had ook wel wat. We kwamen in dat busje wel tot de conclusie dat backpackers eigenlijk de Polen van Australië zijn.
Vanwege het slechte weer konden we geen volledige weken werken. Dit betekende nog meer feestjes, beerpong, gezamenlijke etentjes en wat meer tijd om dingen te ondernemen.
Zo zijn we naar een trampoline park geweest. Waar ik er achter kwam dat de onbevangenheid die ik als kind had, toch niet meer helemaal aanwezig was. Waar andere de mooiste sprongen en salto's maakte, hield ik het vooral bij springen in de hoop alles heel te houden.
In het aquapark, beetje dezelfde opzet als wipeout, kwam het kind wat meer in mij naar boven. Al moet je dan niet in je enthousiasme het stuk elastiek waarmee één van de schommels vastzat tussen je benen doen, want dan val je pas in het water zodra het elastiek waar je aan blijft hangen het begeeft. De kans op nageslacht ging bijna verloren op dat moment. De rest kon er gelukkig wel om lachen.
Een weekendje Brisbane met Jari, Jenna, Erik en Cynthia, was het volgende dat op de planning stond. Twee stellen die het hostel in Maroochydore hadden ingeruild voor een prachtig appartement op Kangaroo point. Voor mij een mooie gelegenheid om hun weer te zien en er even een weekendje uit te zijn. Ook Zoë en Niels kwamen ons nog opzoeken tijdens het weekend en dan voelt het grappig genoeg al heel snel als oude jongens krentenbrood.
Het farmwork in Maroochydore zat een beetje in een dip. Reden voor Renée, Niels en Zoë om eens op een andere plaats naar werk te zoeken. Aangezien dit in de buurt van Byron Bay was, voor mij een heerlijk dagje om mee te gaan.
Bij het bezoeken van de boerderijen kwamen we zowaar een Nederlands echtpaar tegen die al jaren komkommers teelde in Australië. Na een kort gesprek kwam mijn werk bij The Greenery ter sprake en wat denk je, ze kwamen uit Bleiswijk en waren telers van de Greenery toen ze nog een boerderij in Nederland hadden. Wat is de wereld toch klein.
Nog even naar Byron Bay doorgereden en lekker geluncht bij de bekende vuurtoren.
Het einde van een mooie periode in Maroochydore kwam in zicht. Niet toevallig dat vrijdag 20 mei mijn laatste werkdag was. Zaterdag 21 mei de verjaardag van Martijn gevierd en mijn 'laatste' weekend in Cottentree en zondag op maandag midden in de nacht de bekerfinale gekeken met nog een andere gek (Niels, die wel gewoon moest werken maandag). Wel een aparte beleving zo midden in de nacht onder een dekentje naar de finale kijken, wel extra prettig dat ze wonnen en dat ik daarna weer lekker mijn bed in kon.
Een paar dagen later volgde het voorlopige afscheid en vertrok ik richting Brisbane om daar een tijdje bij Jari, Jenna, Erik en Cynthia te verblijven om de overgang na het verlaten van Cottentree wat geleidelijker te laten verlopen.
Ik zit inmiddels alweer een flink stuk verder in mijn reis, dus ik zal niet te lang wachten met het volgende verslag. Nu weet iedereen thuis in ieder geval weer een beetje wat er de afgelopen maanden gebeurd is.
En ja, ik ontmoet geweldige mensen tijdens het reizen en Cottentree voelde wat dat betreft een beetje als thuiskomen. Ik ben me er namelijk heel goed van bewust dat ik thuis ook omringd ben door een fantastische groep familie en vrienden. Dat realiseerde ik me nog eens extra voordat ik op het punt stond om weg te gaan, maar zeker ook door alle berichten en belangstelling die ik ontvang nu ik hier ben. Ik heb geen last van heimwee, maar kan nu al niet wachten om iedereen weer te zien als ik straks terug ben.
-x- :-D
Nu heb ik al een hoop bijzondere mensen mogen ontmoeten tijdens het reizen, maar zoveel leuke en lieve mensen op één plek heb ik nog niet eerder meegemaakt. Eén van de redenen of misschien wel de belangrijkste reden dat ik zo lang in Maroochydore ben gebleven. Ik heb in relatief korte tijd met een aantal mensen een erg hechte band opgebouwd en dat had ik van tevoren niet verwacht om eerlijk te zijn. Ik heb er een hele mooie tijd gehad en deze periode heeft de reis naar Australië nu al meer dan de moeite waard gemaakt.
Ik heb besloten om over het hostel en vooral de mensen een apart reisverslag te gaan schrijven, noem het een extra editie. Het zijn er gewoon teveel en ik wil natuurlijk niemand vergeten. Zal voor nu de belangrijkste activiteiten beschrijven van die periode.
Na mijn aankomst in Cottentree op 2 Januari kon ik 3 Januari gelijk op een gember farm beginnen met werken. Een prachtig gezicht als je op de eerste dag op de farm komt aanrijden en er 3 kangaroos over het heuvelachtige landschap staan uit te kijken. Best hard werken en de hitte zorgde ervoor dat het af en toe een aardige uitdaging was.
Na 30 verjaardagen in de winter, mocht ik voor het eerst een verjaardag in de zomer vieren. Dan smaken de biertjes nog net iets beter. En er was zelfs voor een taart gezorgd door de medebewoners.
Het eerste uitstapje was er één naar Fraser Island samen met Erik, Cynthia, James en Jelle. Na een geweldige voorbereiding, auto gehuurd waarmee we het eiland niet op mochten en accommodatie geregeld die niet op het eiland was, vertrokken we vol goede moed richting Hervey Bay.
We hadden een lang weekend, omdat het Australia day was en dankzij de goede voorbereiding konden we deze in Hervey Bay vieren. Het werd een heerlijk weekendje weg, met een dagtrip naar Fraser Island.
We vonden het wel een goed idee om met zijn vijven achterin de bus te gaan zitten die ons over Fraser Island verplaatste. Het zandeiland is namelijk nogal heuvelachtig en als je achterin zit maak je de grootste klappen. Een heerlijke beleving als je een lichte kater hebt, al is een fles water openmaken om de nadorst te lessen ook geen aanrader. Bewonderenswaardig hoe Jelle het water bij de eerste hobbel in de fles hield, maar bij de tweede hobbel zat niet alleen het water, maar ook Jelle tegen het plafond aan.
Na alle verhalen over auto's die vast komen te zitten in het zand, achteraf blij dat we niet zelf met een auto het eiland zijn gaan verkennen. Zelfs onze ervaren chauffeur kwam op een gegeven moment vast te zitten, dus moesten we met z'n allen de bus uit. De ene helft om met hun mobiele telefoon foto's en filmpjes te maken en de andere helft om ook daadwerkelijk te duwen.
75 mile beach was na al het gestuiter een heerlijke gewaarwording. Een snelweg op het vlakke zand, leidde ons naar de eerste stop, een scheepswrak die daar special was gestrand, zodat er eeuwen later hordes toeristen selfies konden maken. Na een wandeling door Eli creek, besloten we om, nu we er toch zijn, een helikoptervlucht te maken over het eiland. Ook dit zorgde voor prachtige plaatjes.
Onderweg naar Lake Mckenzie nog een dingo gespot. Voor wie nog nooit een dingo heeft gezien, deze lijkt verdacht veel op een hond. Het kristalblauwe water aan een parelwit strand zorgde voor een mooie afsluiter op Fraser Island.
Het tweede uitstapje was er één naar Noosa Heads. Dit mooie natuurreservaat heeft prachtige uitzichten over de kustlijnen die dit badplaatsje tot een gelieve trekpleister bij toeristen maakt. Het was heerlijk om er met Zoë, Niels en Martin even een dagje uit te zijn. Martin, de vader van Niels, was een aantal weken in Australië en als oudste in het hostel, zaten we 's avonds als laatste aan het bier, terwijl de jeugd al naar bed was.
Het volgende uitstapje was er één met mijn werkmaatjes Jamie en Jordan en we werden vergezeld door Githa en Katie. Een meertje opgezocht om lekker te zwemmen, maar vooral om via een ouderwets stuk touw met een stok, vastgemaakt aan een boom, de meest gekke sprongen te maken. Moet eerlijk zeggen dat de hoogste, van zo'n meter of tien, best even slikken was.
Jordan en Katie gingen op een gegeven moment schitterend synchroon plat op de rug. Wat me enigszins aan Patty Brard in sterren springen deed denken. Voor wie nu denkt, Patty Brard, sterren springen?...gelijk even op YouTube kijken. Eén van de eerste dingen die Colin liet zien toen ik terug kwam na mijn eerste wereldreis, want je mist een hoop in zo'n jaar.
Na twee maanden op de gember farm was het seizoen klaar en kon ik direct de overstap maken naar de pineapple farm. Toch de aard van het beestje om gewoon in de AGF te blijven werken. Het werk was fysiek zwaar, maar een stuk gevarieerder dan op de gember farm en elke dag in een busje met 6 tot 9 man naar het werk had ook wel wat. We kwamen in dat busje wel tot de conclusie dat backpackers eigenlijk de Polen van Australië zijn.
Vanwege het slechte weer konden we geen volledige weken werken. Dit betekende nog meer feestjes, beerpong, gezamenlijke etentjes en wat meer tijd om dingen te ondernemen.
Zo zijn we naar een trampoline park geweest. Waar ik er achter kwam dat de onbevangenheid die ik als kind had, toch niet meer helemaal aanwezig was. Waar andere de mooiste sprongen en salto's maakte, hield ik het vooral bij springen in de hoop alles heel te houden.
In het aquapark, beetje dezelfde opzet als wipeout, kwam het kind wat meer in mij naar boven. Al moet je dan niet in je enthousiasme het stuk elastiek waarmee één van de schommels vastzat tussen je benen doen, want dan val je pas in het water zodra het elastiek waar je aan blijft hangen het begeeft. De kans op nageslacht ging bijna verloren op dat moment. De rest kon er gelukkig wel om lachen.
Een weekendje Brisbane met Jari, Jenna, Erik en Cynthia, was het volgende dat op de planning stond. Twee stellen die het hostel in Maroochydore hadden ingeruild voor een prachtig appartement op Kangaroo point. Voor mij een mooie gelegenheid om hun weer te zien en er even een weekendje uit te zijn. Ook Zoë en Niels kwamen ons nog opzoeken tijdens het weekend en dan voelt het grappig genoeg al heel snel als oude jongens krentenbrood.
Het farmwork in Maroochydore zat een beetje in een dip. Reden voor Renée, Niels en Zoë om eens op een andere plaats naar werk te zoeken. Aangezien dit in de buurt van Byron Bay was, voor mij een heerlijk dagje om mee te gaan.
Bij het bezoeken van de boerderijen kwamen we zowaar een Nederlands echtpaar tegen die al jaren komkommers teelde in Australië. Na een kort gesprek kwam mijn werk bij The Greenery ter sprake en wat denk je, ze kwamen uit Bleiswijk en waren telers van de Greenery toen ze nog een boerderij in Nederland hadden. Wat is de wereld toch klein.
Nog even naar Byron Bay doorgereden en lekker geluncht bij de bekende vuurtoren.
Het einde van een mooie periode in Maroochydore kwam in zicht. Niet toevallig dat vrijdag 20 mei mijn laatste werkdag was. Zaterdag 21 mei de verjaardag van Martijn gevierd en mijn 'laatste' weekend in Cottentree en zondag op maandag midden in de nacht de bekerfinale gekeken met nog een andere gek (Niels, die wel gewoon moest werken maandag). Wel een aparte beleving zo midden in de nacht onder een dekentje naar de finale kijken, wel extra prettig dat ze wonnen en dat ik daarna weer lekker mijn bed in kon.
Een paar dagen later volgde het voorlopige afscheid en vertrok ik richting Brisbane om daar een tijdje bij Jari, Jenna, Erik en Cynthia te verblijven om de overgang na het verlaten van Cottentree wat geleidelijker te laten verlopen.
Ik zit inmiddels alweer een flink stuk verder in mijn reis, dus ik zal niet te lang wachten met het volgende verslag. Nu weet iedereen thuis in ieder geval weer een beetje wat er de afgelopen maanden gebeurd is.
En ja, ik ontmoet geweldige mensen tijdens het reizen en Cottentree voelde wat dat betreft een beetje als thuiskomen. Ik ben me er namelijk heel goed van bewust dat ik thuis ook omringd ben door een fantastische groep familie en vrienden. Dat realiseerde ik me nog eens extra voordat ik op het punt stond om weg te gaan, maar zeker ook door alle berichten en belangstelling die ik ontvang nu ik hier ben. Ik heb geen last van heimwee, maar kan nu al niet wachten om iedereen weer te zien als ik straks terug ben.
-x- :-D
-
25 Mei 2018 - 12:40
Léon:
Wat een heerlijk verhaal weer om te lezen Joop.
Waande mezelf ook even kort in Australie ;)
Geniet er nog van! Voor je het weet zit je weer met ons aan een lauw biertje in de kou!
We missen je zeker, tot in November! Gr Léon -
25 Mei 2018 - 19:07
Joop Senior:
Wat een geweldig en uitgebreid verslag lieve Joop,
Je kunt het ontzettend goed onder woorden brengen en de Humor maakt ons nog extra duidelijk dat je het daar heel, heel erg naar je zin hebt.
Dit soort avonturen verrijken je leven, maar dat heb je allang door natuurlijk.
Er is maanden geen verslag verschenen, dus ik hoop maar dat de familie toch af en toe de site bezoekt om je te volgen..
Leuk ook, dat je mensen ontmoette die zelfs daar, van de Greenery gehoord hadden en er voedsel aan hebben geleverd, dat zijn bijzondere samenlopen.
Morgen (zaterdag) gaan we s middags langs bij Overmaas om te kijken of we een bijdrage kunnen leveren aan dit historische afscheid. Heel jammer dat JIJ er niet bij kan zijn, want dat hoort toch wel eigenlijk, je hebt er zoveel plezier en sport gekend. Maar je ook flink ingezet en hard voor de club gewerkt. Je vader vind kan dat enorm waarderen en zij ook. Nu drink ik morgen jou biertjes maar op..tja....het leven is hard.
je oude VAAR groet je en ook wij willen je dol graag weer in onze armen sluiten. -
30 Mei 2018 - 08:49
Marijke:
Hallo Joop,
Wat heb je weer een ontzettend fijn verslag geschreven, het lijkt net of wij een beetje bij zijn, geweldig.
Het is ook goed te lezen dat je zulke lieve mensen ontmoet, maar ja, wie goed doet goed ontmoed, toch?
En wat bijzonder dat je Hollandse mensens van de Greenery hebt ontmoet, zo zie je maar weer de wereld is toch kleiner dan wij denken.
Nou Joop ga nog heerlijk genieten van je werk/vakantie , het is iets wat ze je je nooit af kunnen nemen.
Hier gaat alles goed , het is hier op het moment ontzettend warm maar dat is ook wel bijzonder!
Joop het ga je goed en tot de volgende mail!
Hartelijke groeten van oom Jan en tante Marijke. -
03 Juni 2018 - 09:29
Nel Van Dongen:
Hoi Joop wat fijn om weer eens wat van je te horen. En natuurlijk kijken we vaak op deze site om te kijken of je al weer een verslag hebt gemaakt. We vinden het altijd heerlijk om te lezen. Zo te zien heb je het erg naar je zin daar en dat is geweldig, daar doe je het ook voor.
Je maakt van alles mee en leert heel veel mensen kennen. Dat is toch helemaal super, en ze hebben het geluk dat ze jou ook ontmoeten daar worden deze mensen ook weer blij van. Natuurlijk vinden wij het ook fijn om jou weer te zien. Maar ga nog maar lekker genieten van alle mooie dingen die nog op jou pad komen. We wensen jou nog heel veel plezier daar.
Dikke kus van Hans en Nel xx -
03 Juni 2018 - 10:35
Trudy Lammers:
Hoi Joop wat een mooi verhaal,en wat een prachtige reis .
We reizen op deze manier een stukje met je mee.
Geniet van alle lieve mensen om je heen.
We wensen je een hele mooie tijd.
Lieve groeten van Clemens en Trudy. -
14 Juni 2018 - 08:37
Sandra Van Dijk:
Hoi Joop,
Leuk om van je te horen. Je hebt vast inmiddels al meer wilde dieren gespot. Bijzonder hoor kangeroes en een Dingo.
Gember en annanas dat groeit hier niet echt maar als ik ze in de groente afdeling zie liggen dan denk ik aan jou, misschien is die dan wel door jou handen is gegaan op de weg naar Nederland ;) Geniet naast het werk maar van het mooie grote land, nog genoeg te ontdekken voor jou de komende periode.
Hier gaat alles goed, inmiddels heb ik met survivalrun al aardig wat prijzen in de wacht gesleept, en Marc traint ook flink door met Tauboxen. Met de conditie van ons zit het hier wel goed. Pas maar op dat je geen bierbuikje krijgt met al die gezellige momenten anders herkennen we je straks niet meer als je terug komt :) We hebben trouwens voor een avontuur wat dichter bij huis gekozen, we hebben een opknapper in Duitsland gekocht, net naast Luxemburg. Voor ons een spannende uitdaging maar vergeleken met jou verre reizen valt dat natuurlijk wel mee. Veel ontdekkingsplezier verder en als je een kangeroe op de foto mocht krijgen dan zie ik hem graag een keer als je weer trug bent.
groetjes,
Sandra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
