Maleisië

Kuala Lumpur

Een meer dan warm welkom in Maleisië kan je het wel noemen, als je op het treinstation aankomt en de vioolist begint Nederland oh Nederland te spelen. Voelde me gelijk al thuis in Kuala Lumpur. Het mooie van deze hoofdstad; het is minder toeristisch, kleinschaliger en bijna net zo mooi als de stad waar ik vandaan kwam (Bangkok).
De volgende dag kreeg ik direct een rondleiding van Shumin. Het werd vooral een dagje in het drukke verkeer van KL. De regen verbaasde mij een beetje, omdat Jim had vertelt dat het het hele jaar zomer was in Maleisië. Haar antwoord was simpel; 'Het is ook het hele jaar zomer, maar onze zomers zijn gewoon erg nat.' Tijdens de lunch werd ik 'getracteerd' op de lokale drank, koffie met koude thee. Voor iemand die geen koffie drinkt en niet van koude thee houdt, een leuke verrassing. Met haar lokale kennis en mijn ideeën kon er wel al een aardige planning gemaakt worden voor de rest van mijn reis door Maleisië en bovendien werd er alvast aan mijn uitspraak van; Gong xi fa cai, gewerkt.

Taman Negara

De reis van Jerantut naar Taman Negara alleen al was genoeg geweest om weer tevreden terug naar mijn hostel te gaan. De duizenden palmbomen op heuvelruggen bedekt in een deken van wolken. Het had een hele mystieke uitstraling.
Vervolgens met een boot naar de overkant en de jungle in; lange broek, trui, poncho, insectenspray, tandpasta (tegen de bloedzuigers) ,ik was op alles voorbereid. Behalve dan op het feit dat de dagtocht die ik maakte over een prachtig aangelegd, kunstmatig pad was. Lekker zweten in je trui en spijkerbroek. Het was wel een mooie wandeling met o.a. de langste hangbrug in de wereld!, gemaakt van voornamelijk wat planken en touw.

Ipoh

Mag je om elf uur 's avonds tussen alle brothels op zoek naar een hotel. Uiteindelijk toch nog iets kunnen vinden. Ipoh staat bekend om zijn kalksteengrotten en dat is geen codetaal die door de brothels wordt gebruikt. Ipoh staat echt bekend vanwege zijn mooie rotsformaties, maar niet bij heel veel toeristen zo bleek. Toen ik namelijk één van de grotten ging bezichtigen, was ik de enige toerist die er rondliep. De paar medewerkers die er al aanwezig waren, deden niet eens moeite om me iets te verkopen of überhaupt op of om te kijken van mijn aanwezigheid. Dat is wel eens anders geweest op sommige plaatsen. Dus ben ik vervolgens heel relaxed rond gaan lopen met het idee; als ik ergens niet mag komen dan krijg ik dat vast wel te horen. Later kwamen er gelukkig nog twee andere toeristen die ook een kijkje kwamen nemen. Op het hoogste punt nog even van de stilte gebruikt gemaakt door onder een hek door te klimmen en even echt op het randje van de rots te gaan staan. Er zat overigens al een mooi geprepareerd gat in het hek en het was volkomen veilig. ;-)

Cameron highlands

Loop je het eerste, de beste restaurant binnen, kijk je om je heen en blijk je opeens in een oranje café te zitten. Met vlaggen van Nederland, Feyenoord en andere clubs, een nummer van Jan Smit op de achtergrond, Bavaria in de koelkast en zo'n beetje alles in de kleur oranje geschilderd. Blijkt de eigenaar 16 jaar een Chinees restaurant in Assen te hebben gehad en een aardig woordje Hollands te kunnen spreken. Heel apart zo midden in Maleisië.

Mijn ontvangst was beter dan een dagje later in een ander tentje, want ik weet niet hoe Chinese thee geserveerd dient te worden, maar ik neem aan dat het niet de bedoeling is om eerst de helft over iemand (lees; mij) heen te gooien om vervolgens het potje via eerst genoemde zijn knie en de grond kapot te laten vallen. Lekker...zo'n kopje Chinese thee.

Ohw ja, de Cameron highlands zelf. Het is een schitterend plaatje en heel bijzonder om in de thee-plantages rond te mogen lopen. Overal waar je kijkt zie je bergen met daarop de plantjes waarvan de bladeren over de hele wereld gebruikt worden om thee van te maken en dat vervolgens over mensen heen te gooien. Bovendien heeft dit prachtige landschap de enige berg waarbij je met de auto naar de top kan rijden en vervolgens over de hele omgeving uit kan kijken. Overigens was ik natuurlijk de enige die gewoon omhoog is geklommen. ;-)

Batu Caves

Terug naar Kuala Lumpur om het Thaipusam mee te kunnen maken. Daarvoor moest ik nog wel even met de trein naar de Batu Caves. Als je trein vol zit met Hindoes, weet je meteen dat je de juiste hebt. Ik heb nog nooit eerder in mijn leven zo'n bizar festival mee mogen maken. Ik zou bijna zeggen; iedereen moet het een keer hebben meegemaakt en je moet er bij zijn geweest om te bevatten wat er daar allemaal gebeurd, maar dat zal ik maar niet doen. Met spiezen door lippen, wangen en tong, haken in de rug en hele bouwwerken op de schouders, lopen ze in een soort trans, de loodzware tocht, naar de grot ergens hoog in de rotswand. Dacht bij één van de eerste die ik zag; 'Die heeft het ook makkelijk, hij hoeft alleen maar zo'n bouwwerk te tillen, terwijl de dame naast hem ook nog een spies door haar wangen had.' Totdat ze passeerden en hij zo'n twintig haken in zijn rug bleek te hebben. Speciaal voor deze dag was het zo'n 137 graden om het nog een beetje extra moeilijk te maken, ik ging al bijna van m'n stokkie als ik gewoon ergens in de zon aan het lopen was. Gelukkig werden de deelnemers ondersteund door familie en vrienden en konden ze regelmatig even op een krukje gaan zitten om adem te halen. Drinken was voor sommige echter een beetje lastig, probeer jij maar eens een pakje yogidrink weg te werken als je een spies door wangen en tong hebt. Verder was het er verschrikkelijk druk, was er een hoop muziek, kermisattracties en natuurlijk heerlijk eten.

Neem overigens nooit de trein in Kuala Lumpur; ze zijn schoon, goedkoop, rijden op tijd en hebben zelfs een coupe speciaal voor vrouwen (die fout maak je maar één keer). Ze hebben echter één heel groot nadeel. Er wordt een cd gedraaid met maar één nummer, deed me verschrikkelijk denken aan die ene attractie in Disneyland.

Alsof het deze dag nog niet genoeg was, mocht ik 's avonds met Shumin mee naar een Chinees wedding-dinner. Ze had haar vriend speciaal thuis gelaten, omdat ze vond dat ik dit ook eens mee moest maken. In een prachtige zaal kregen we een negen gangen menu voorgeschoteld. Heel bijzonder, al was het wel eten en weer naar huis, maar met negen gangen en gratis bier werd het toch nog wel een beetje laat.

Pulau Pangkor

Deze kleine versie van Penang, het is namelijk ook een eiland aan dezelfde kant van Maleisië, is de ideale plek om even een paar dagen bij te komen van alle indrukken en het reizen. Ik zou zeggen, doe even je ogen dicht, maar dat is zo moeilijk lezen. Dus stel je voor; een eiland met meer apen dan toeristen, waar het zo'n graadje of 30 is, de Toekans gewoon nog in het wild rondvliegen en bijna lege stranden waar je van een schitterende ondergaande zon kan genieten. Maar niet verder vertellen, want we willen het graag zo houden. Dit eiland stond in eerste instantie overigens ook niet op mijn planning.
Niet echt verassend dat de meeste mensen hier iets langer blijven hangen dan de bedoeling was.

Eén minpuntje, ze hebben er zee-egels. Opzich niet zo erg, maar je moet er niet op gaan staan. Had de dag ervoor tegen een Duits stelletje gezegd; 'Morgen ga ik naar dat eiland zwemmen (zo'n 300 meter bij het strand vandaan).' Leek me een leuke uitdaging. Vervolgens was een dag later de eb zo laag dat je gewoon naar het eiland kon lopen. Dus toen dacht ik, dan ga ik gewoon naar dat diepere stuk waar geen andere toeristen zijn. Nog geen tien meter bij het strand vandaan, had ik al een onaangename kennismaking met meneer de sea urchin. De schrik zat bij mij vooral in het feit dat ik niet wist hoe giftig de naalden waren, even schoot amputeren al door mijn hoofd en nog erger, nooit meer voetballen. Toen de locals heel relaxed reageerden toen ik kwam aanhinken, was ik al snel weer opgelucht. Na wat traditionele zalf over de pijnlijke plekjes en een dagje luieren in de hangmat, voelde ik me alweer stukken beter. Op naar Melacca.

Melacca of Melaka

Het plaatsje heeft wat Nederlandse geschiedenis. Kon er zelf wel weer de grap van inzien toen ik een foto stond te maken van een traditionele oud-hollandse molen. Ga je als Nederlander naar Maleisië en sta je vervolgens een foto van een molen te nemen. Ik was speciaal voor het weekend naar Melacca afgereisd om zo de avond/weekendmarkt mee te kunnen maken. Deze keer ook nog eens extra bijzonder met Chinees nieuwjaar op komst. Naast de gratis mandarijnen die het mij opleverde, kreeg ik ook nog een mooie optocht met bijbehorende muziek te zien.

Genting highlands

Weer even terug in KL, omdat ik eigenlijk niet zo goed wist hoe ik mijn dagen voor Chinees nieuwjaar in moest gaan vullen. Direct na aankomst kreeg ik een sms van Carmen (de andere Maleisische dame die ik al eerder in NZ had ontmoet) met de vraag waar ik was. Zij was in explorers guesthouse en stond op het punt om met Shumin wat te gaan eten. Op dat moment stapte ik net explorers guesthouse binnen en zo klein is Kuala Lumpur toch niet. 's Avonds werden er zat voorstellen gedaan over wat ik met die paar dagen voor Chinees nieuwjaar zou kunnen doen. Eén daarvan was een bezoek aan Genting highlands. Een pretpark ergens bovenop een berg. 'Dat is toch niet iets om in je eentje te doen' ; was mijn reactie. Dus de volgende dag stonden we met zijn drieën in het pretpark van Genting highlands.

Met de kabelbaan naar boven. Wat een belevenis. Het schijnt de langste kabelbaan in Azië te zijn. Op een gegeven moment begin je je eigen af te vragen of er nog wel een top is. Als je aankomt ben je zo'n beetje letterlijk in de wolken. Genting highlands is de enige plaats in Maleisië waar het is toegestaan om te gokken, mits je niet op je slippers en in je korte broek het complex bezoekt. Dat ging dus even mooi niet door.
Het pretpark had achtbanen, draaiende schotels, een zweefmolen, botsauto's en nog meer typisch Maleisische attracties. Weer even een dagje kind zijn. Het enige dat ontbrak was de suikerspin.

Kuala Lumpur

Voor mijn vertrek naar Penang nog even naar het hoogtepunt van Kuala Lumpur. Tevens het hoogstepunt van Kuala Lumpur. De Petronas towers oftewel KLCC towers oftewel de Twin Towers. Zoals de gids zo mooi zei, het enige gebouw in de wereld waar je naar buiten kan kijken en het gebouw kan zien. Als je begint op de 42ste verdieping om over de brug te lopen, die de twee gebouwen met elkaar verbindt, moet je al geen last hebben van hoogtevrees ,maar als je uiteindelijk op de 88ste verdieping aankomt al helemaal niet.
Neerkijken op grote wolkenkrabbers en een prachtig uitzicht over de stad. Zelfs de vanaf de grond vrij indrukwekkende Kuala Lumpur tower (vergelijkbaar met de Euromast), ziet eruit als een luciferstaafje.

Penang

Gong xi fa cai, oftwel gelukkig nieuwjaar. Zo'n beetje het enige wat ik in het Chinees kon zeggen. Het leverde me wel de traditionele Ampau op, een rode envelop met geld, gegeven door iedereen die al getrouwd is, aan alle ongehuwden. Ik werd overal met veel warmte ontvangen. Ondanks de taalbarriére en mijn opvallende verschijning. Vooral de blonde wenkbrauwen waren vaak onderdeel van gesprek, daarnaast mijn rode huid (al vind ik het zelf meer kastanje-bruin) en mijn haar (twee kleuren). In de kleine plaatsen waar mijn drie reisgenoten uit NZ leefden, hadden sommige nog nooit een blanke man van zo dichtbij gezien. Dus ze wilden of met me op de foto of ze renden voor me weg.
Een mooie manier om voor mij iets van het 'dagelijks' leven in Maleisië mee te krijgen en bovendien was het vrij bijzonder om kennis te maken met de families en te zien waar ze alledrie woonden. Naast wat traditionele vieringen, die zelfs in China vaak niet eens meer uitgeoefend worden, draaide het vooral om eten, eten, vrienden en familie, eten en eten.

Een mooie manier om mijn reis in Maleisië af te sluiten.

Inmiddels ben ik alweer een dikke week in Sri Lanka en heb ik al een aardig deel van het land kunnen zien. Genoeg stof om dit reisverslag met nog meer mooie verhalen te verlengen, maar over een paar weken kan ik alles in eigen persoon vertellen.

Ik kijk ontzettend uit naar mijn terugkeer en geniet nog even extra van het slot van deze mooie reis. Het begon bijna een jaar geleden allemaal in Indonesië en zal hier in Sri Lanka eindigen. Twee landen waar mijn vader en moeder vele jaren geleden ook hun voetstappen hebben achtergelaten. Het is een mooi jaar geweest waar ik vooral heel veel goede herinneringen aan over heb gehouden. Onderweg een hoop leuke, aardige en bijzondere mensen ontmoet en ervaringen opgedaan die me de rest van mijn leven bij zullen blijven.

Ondanks dat ik ontzettend van dit jaar heb genoten, is het toch wel een hele fijne gedachte om straks weer naar huis te gaan. Jullie hebben mij misschien een jaar moeten missen, maar ik heb een hele hoop mensen een jaar moeten missen. Ben nog beter gaan beseffen dat er thuis een hoop bijzondere mensen zijn die veel voor mij betekenen en die ik straks graag weer in mijn armen sluit.

Tot snel!