groetjes uit Te Puke
Door: Joop Zandwijk
Blijf op de hoogte en volg Joop
20 Mei 2012 | Nieuw Zeeland, Te Puke
Inmiddels ben ik alweer 10 dagen in Nieuw-Zeeland.
Begon mijn laatste dagen in Indonesië al erg veel zin te krijgen in het nieuwe avondtuur. Het ging nog bijna mis, omdat ik zo slim was om mijn paspoort plus alle andere belangrijke papieren op mijn hotelkamer te laten liggen. Gelukkig werden we snel genoeg op de hoogte gebracht en kwam ik er niet pas twee uur later op het vliegveld achter. Het was moeilijk om afscheid te nemen van Indonesië, maar met Nieuw-Zeeland als volgende bestemming, wordt het je wel iets makkelijker gemaakt.
Auckland...zoals me al verteld was een grote stad.
Wat me niet verteld was...een grote omslag na twee maanden Indonesië.
Dat was in het begin erg wennen.
Je ziet de gekste dingen; mensen die haast hebben, verkeer dat volgens bepaalde regels rijdt, boorden met straatnamen, plaatsen waar je geacht wordt over te steken (zebrapaden), gigantische gebouwen en vaste, niet onderhandelbare prijzen.
Daarnaast zijn er geen mensen die je een taxirit of motorbike aanbieden, staat er bij geen enkele winkel iemand die vraagt of je naar binnen wil komen, wordt er door niemand een 'cheap place to sleep' aangeboden en heeft de zon besloten om in Bali te blijven. Het is hier bijna net zo koud als in Nederland. Met als enige verschil dat het hier winter is.
In tegenstelling tot Indonesië is het hier bijna onmogelijk om zonder planning rond te reizen. Tenzij je een jongen uit Maleisië ontmoet die wel zeer goed is voorbereid, want dan kan je namelijk gewoon met diegene meereizen. En als je in de grote stad Auckland de weg niet helemaal kent, is het wel handig als je in het vliegtuig naast een Duits meisje komt te zitten dat een jaar in Nieuw-Zeeland heeft gestudeerd.
Het eerste uitstapje in Nieuw-Zeeland was een bezoek aan de skytower. Dit is inderdaad de hoogste toren van het zuidelijk halfrond met z'n 318 meter. Prachtig om vanaf deze toren de stad, de haven en het landschap te zien. Voor degene die, net als mij, geen last hebben van hoogtevrees, is de glazen vloer één van de leuke aspecten van deze toren. Helaas staat deze toren er ook om bekend dat er regelmatig mensen vanaf springen en dat gebeurde toevallig terwijl wij er waren. Het goede nieuws is dat deze mensen aan een touw vastzitten en nog even naar de overige bezoekers kunnen zwaaien voordat ze de vrije val naar beneden maken.
Nieuw-Zeeland staat bekend om zijn mooie natuur en schitterende landschappen. Tijdens een bezoekje aan one tree hill, de volgende dag, werd meteen duidelijk waarom dat zo is. Dit is een vulkaankegel in het Cornwall Park net iets buiten Auckland. Een erg mooie omgeving om een dagje door te brengen. Leuk om te zien dat, zelfs in deze tijd, kinderen zich prima kunnen vermaken met slechts een kartonnen doos. Je vouwt de doos open, gaat op het middenstuk zitten en terwijl je één van de zijkanten vasthoudt, glij je naar beneden de berg af. Dat zijn de momenten dat je graag weer kind was geweest of op z'n minst een kartonnen doos.
Vervolgens met mijn Maleisische reisgenoot afgereisd naar Te Puke...the kiwifruit capital of the world. Aangezien het kiwiseizoen tot begin juni duurt, leek het mij geen slecht idee om hier eerst een paar weken te werken. Na een aantal dagen kon ik aan de slag als kiwiplukker en wat ze zeggen klopt...the pay is bad, but the work is hard. Het waren twee fantastische dagen. ;-) Kan in ieder geval op mijn cv zetten dat ik als kiwiplukker in Nieuw-Zeeland heb gewerkt. Gelukkig kan ik maandagnacht in een pakstation als stapelaar aan de slag. Dat moet met alle ervaring die ik bij Kobus heb opgedaan, geen enkel probleem zijn. Het duurt dus nog minimaal twee weken voordat ik echt aan mijn vakantie in Nieuw-Zeeland ga beginnen.
Dankzij alle connecties van mijn reisgenoot hebben we in ieder geval transport naar het pakstation (we kunnen meerijden met twee Maleisische dames) en zit ik momenteel voor een goede prijs in een homestay. Het enige minpunt; de voertaal is hier Mandarijn, met zes Aziaatische huisgenoten en een Aziatische huiseigenaar. Ik kom niet verder dan Nie How (hallo). Ik wil wel Mandarijn spreken, maar zoals Benny Neyman zou zeggen; hij weet Nie How, hij weet Nie How, hij weet Nie How. De cover van deze 'nieuwe' single is te zien bij de bijgevoegde foto's.
Veder nog een bezoekje gebracht aan Mount Maunganui. Best lastig om er te komen. Niet zo zeer vanwege de verbinding qua openbaar vervoer, maar probeer Maunganui maar eens goed uit te spreken als je de buschauffeur probeert uit te leggen waar je naar toe wil. Vanaf deze inactieve vulkaan heb je werkelijk een schitterend uitzicht over de haven en het eiland. De vulkaan is 232 meter hoog en de wandeling naar de top duurt normaal gesproken ongeveer drie kwartier á een uur. Normaal gesproken, want als je met vijf Aziaten op pad gaat bereik je de top pas na 2 uur en 3726 foto's. Ze deden erg hun best om het vooroordeel te bevestigen.
Voor iedereen die actief is op facebook en graag z'n vriendenkring willen uitbreiden...ik heb tegenwoordig ook een account...uiteindelijk toch bezweken onder de druk van reisgenoten. Achteraf jammer dat ik dit niet in Indonesië al had gedaan.
Ik heb nog geen idee wat ik ga doen na mijn verblijf in Te Puke, maar ik hoop jullie goed op de hoogte te kunnen houden. Opnieuw bedankt voor alle leuke reacties.
Slechts 1 quizvraag vandaag...anders heb ik zoveel nakijkwerk als ik thuiskom.
Quizvraag
Hoeveel kilo kiwi's heb ik op mijn tweede dag geplukt?
a Tussen de 0 en de 250 kilo.
b Tussen de 1500 en de 2000 kilo.
c Tussen de 500 en de 1000 kilo.
d Tussen de 4000 en de 5000 kilo.
Begon mijn laatste dagen in Indonesië al erg veel zin te krijgen in het nieuwe avondtuur. Het ging nog bijna mis, omdat ik zo slim was om mijn paspoort plus alle andere belangrijke papieren op mijn hotelkamer te laten liggen. Gelukkig werden we snel genoeg op de hoogte gebracht en kwam ik er niet pas twee uur later op het vliegveld achter. Het was moeilijk om afscheid te nemen van Indonesië, maar met Nieuw-Zeeland als volgende bestemming, wordt het je wel iets makkelijker gemaakt.
Auckland...zoals me al verteld was een grote stad.
Wat me niet verteld was...een grote omslag na twee maanden Indonesië.
Dat was in het begin erg wennen.
Je ziet de gekste dingen; mensen die haast hebben, verkeer dat volgens bepaalde regels rijdt, boorden met straatnamen, plaatsen waar je geacht wordt over te steken (zebrapaden), gigantische gebouwen en vaste, niet onderhandelbare prijzen.
Daarnaast zijn er geen mensen die je een taxirit of motorbike aanbieden, staat er bij geen enkele winkel iemand die vraagt of je naar binnen wil komen, wordt er door niemand een 'cheap place to sleep' aangeboden en heeft de zon besloten om in Bali te blijven. Het is hier bijna net zo koud als in Nederland. Met als enige verschil dat het hier winter is.
In tegenstelling tot Indonesië is het hier bijna onmogelijk om zonder planning rond te reizen. Tenzij je een jongen uit Maleisië ontmoet die wel zeer goed is voorbereid, want dan kan je namelijk gewoon met diegene meereizen. En als je in de grote stad Auckland de weg niet helemaal kent, is het wel handig als je in het vliegtuig naast een Duits meisje komt te zitten dat een jaar in Nieuw-Zeeland heeft gestudeerd.
Het eerste uitstapje in Nieuw-Zeeland was een bezoek aan de skytower. Dit is inderdaad de hoogste toren van het zuidelijk halfrond met z'n 318 meter. Prachtig om vanaf deze toren de stad, de haven en het landschap te zien. Voor degene die, net als mij, geen last hebben van hoogtevrees, is de glazen vloer één van de leuke aspecten van deze toren. Helaas staat deze toren er ook om bekend dat er regelmatig mensen vanaf springen en dat gebeurde toevallig terwijl wij er waren. Het goede nieuws is dat deze mensen aan een touw vastzitten en nog even naar de overige bezoekers kunnen zwaaien voordat ze de vrije val naar beneden maken.
Nieuw-Zeeland staat bekend om zijn mooie natuur en schitterende landschappen. Tijdens een bezoekje aan one tree hill, de volgende dag, werd meteen duidelijk waarom dat zo is. Dit is een vulkaankegel in het Cornwall Park net iets buiten Auckland. Een erg mooie omgeving om een dagje door te brengen. Leuk om te zien dat, zelfs in deze tijd, kinderen zich prima kunnen vermaken met slechts een kartonnen doos. Je vouwt de doos open, gaat op het middenstuk zitten en terwijl je één van de zijkanten vasthoudt, glij je naar beneden de berg af. Dat zijn de momenten dat je graag weer kind was geweest of op z'n minst een kartonnen doos.
Vervolgens met mijn Maleisische reisgenoot afgereisd naar Te Puke...the kiwifruit capital of the world. Aangezien het kiwiseizoen tot begin juni duurt, leek het mij geen slecht idee om hier eerst een paar weken te werken. Na een aantal dagen kon ik aan de slag als kiwiplukker en wat ze zeggen klopt...the pay is bad, but the work is hard. Het waren twee fantastische dagen. ;-) Kan in ieder geval op mijn cv zetten dat ik als kiwiplukker in Nieuw-Zeeland heb gewerkt. Gelukkig kan ik maandagnacht in een pakstation als stapelaar aan de slag. Dat moet met alle ervaring die ik bij Kobus heb opgedaan, geen enkel probleem zijn. Het duurt dus nog minimaal twee weken voordat ik echt aan mijn vakantie in Nieuw-Zeeland ga beginnen.
Dankzij alle connecties van mijn reisgenoot hebben we in ieder geval transport naar het pakstation (we kunnen meerijden met twee Maleisische dames) en zit ik momenteel voor een goede prijs in een homestay. Het enige minpunt; de voertaal is hier Mandarijn, met zes Aziaatische huisgenoten en een Aziatische huiseigenaar. Ik kom niet verder dan Nie How (hallo). Ik wil wel Mandarijn spreken, maar zoals Benny Neyman zou zeggen; hij weet Nie How, hij weet Nie How, hij weet Nie How. De cover van deze 'nieuwe' single is te zien bij de bijgevoegde foto's.
Veder nog een bezoekje gebracht aan Mount Maunganui. Best lastig om er te komen. Niet zo zeer vanwege de verbinding qua openbaar vervoer, maar probeer Maunganui maar eens goed uit te spreken als je de buschauffeur probeert uit te leggen waar je naar toe wil. Vanaf deze inactieve vulkaan heb je werkelijk een schitterend uitzicht over de haven en het eiland. De vulkaan is 232 meter hoog en de wandeling naar de top duurt normaal gesproken ongeveer drie kwartier á een uur. Normaal gesproken, want als je met vijf Aziaten op pad gaat bereik je de top pas na 2 uur en 3726 foto's. Ze deden erg hun best om het vooroordeel te bevestigen.
Voor iedereen die actief is op facebook en graag z'n vriendenkring willen uitbreiden...ik heb tegenwoordig ook een account...uiteindelijk toch bezweken onder de druk van reisgenoten. Achteraf jammer dat ik dit niet in Indonesië al had gedaan.
Ik heb nog geen idee wat ik ga doen na mijn verblijf in Te Puke, maar ik hoop jullie goed op de hoogte te kunnen houden. Opnieuw bedankt voor alle leuke reacties.
Slechts 1 quizvraag vandaag...anders heb ik zoveel nakijkwerk als ik thuiskom.
Quizvraag
Hoeveel kilo kiwi's heb ik op mijn tweede dag geplukt?
a Tussen de 0 en de 250 kilo.
b Tussen de 1500 en de 2000 kilo.
c Tussen de 500 en de 1000 kilo.
d Tussen de 4000 en de 5000 kilo.
-
20 Mei 2012 - 16:01
Henk Van Brakel:
Hallo Joop geweldig om jouw verslagen te lezen ik denk dat je met twee kijkers nog te kort komt het ga je goed en we zien elkaar weer bij de club
Groetjes uit Rotterdam -
20 Mei 2012 - 17:54
Nel Van Dongen:
Hoi Joop ik ben blij dat ik weer wat kan lezen van je en deze keer vond ik het helemaal een leuk verhaal wat een humor heb jij haha
Ik ben ook wel trots dat mijn neef een kiwiplukker in Nieuw Zeeland is geweest dat kunnen er niet veel zeggen.
Het antwoord op de vraag is denk ik A want dat is al veel. Leuk dat je ook reisgenoten hebt is denk ik wel gezellig. Nou ik zou zeggen genietse verder en we horen je wel weer.
XXXXXXXXX Hans en Nel. -
20 Mei 2012 - 19:27
Marijke:
Gelukkig weer een levensteken, wat schrijf je toch met veel humor. Leuk hoor nou geniet ze ik zie het volgende verslag wel weer verschijnen, groetjes van Jan en Marijke -
20 Mei 2012 - 19:34
Marc:
Hé Joop,
Wat zie ik op die laatste foto? Hebben ze geen scheermesjes in Nieuw-Zeeland? In ieder geval heb is het gelukkig nog wel warm genoeg voor een korte mouwen T-shirt. En dat in de winter! Werk ze de komende tijd en natuurlijk veel plezier.
-
21 Mei 2012 - 08:46
Laura En Huib Z:
Goed aangekomen en snel aangepast aan temp, en mensen enz.knap hoor.
Ja,die toren is wat anders he dan de
euromast,skyhigh.
Jammer dat die kartonnen doos voor jou te klein was,wij weten zeker dat je ook zo'n afdaling had willen maken.
Bij het plukken( ze je kaal.)
Wel nu meer contact,je kan eindelijk nu meer praten,al is het Duits of Engels.Leuke foto's en verslag.
Ga zo door.En hou je haaks.
Er is nog een Bee Gee over,Barry.
We horen weer graag van je avonturen.
Kwis: ik denk (a )want 100 kilo is al heel wat in hoeveel tijd????.
Groeten Huib en Laura, -
21 Mei 2012 - 18:42
Karel En Marianne:
Het is alweer een tijdje geleden, dat we jou een reactie gegeven hebben.
Maar we volgen zeker jouw berichten
en belevenissen van je grote reis.
Intussen hebben we hier al zomer en
zit jij in de winterperiode.
Het zal zeker een overgang zijn van Indonesië naar Nieuw-Zeeland.
Knap van je, dat je werk kan vinden.
Zo kan je misschien nog wat langer vakantie houden.
Joop, het allerbeste en een warme
groet van ons. -
26 Mei 2012 - 20:40
Johan Van Der Pol:
Hey Joop,
Tof om je verslag te lezen man, nice dat je het zo naar je zin heb daar, maak er wat van de komende tijd, daar twijfel ik niet aan, dat zal je wel lukken.
Antwoord op je kiwi-vraag is heel simpel
Antwoord is "B" 1500 t/m 2000 kilo.
Ik weet het gewoon zeker dat het het goeie antwoord is dmv berekeningen die ik gemaakt heb en uiteraard rekening gehouden met de superconditie waar je in verkeerd :-)
Cheers,
Johan van der Pol
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
