groetjes uit Christchurch

De reis sinds het laatste reisverslag:

East cape > Waitomo caves > Wellington > Nelson > Abel Tasman national park > Golden Bay> Malborough Sounds > Blenheim > Kaikoura > Christchurch > Lake Tekapo > Mount Cook > Oamaru > Dunedin > Otago Peninsula > Invercargill > Te Anau > Milfort Sound > Queenstown > Glenorchy/Cromwell > Wanaka > Fox Glacier > Christchurch

Kortom: Dit wordt een rete lang reisverslag. Kan beter vertellen wat ik niet heb gezien in NZ dan was ik zo klaar geweest.

East cape

De plek op aarde waar als eerste in de wereld de zonsopkomst kan worden gezien. Je moet er vroeg je bed voor uit of in mijn geval je moet er vroeg je achterbank van de auto voor uit. Vervolgens staan je een paar honderd treden te wachten onderweg naar de vuurtoren, maar uiteindelijk op de top aangekomen, is het zeker de moeite waard om alle slaap uit je ogen te wrijven en de zonsopkomst te aanschouwen. Helemaal alleen met alle andere toeristen. De scenic drive op de terugweg zorgt er vervolgens voor dat je je ogen open houdt, aangezien niemand zijn ogen wil sluiten in zo'n mooie omgeving.
Waitomo caves

Bij black water raften had ik me veel voorgesteld, maar in een opblaasband door een donkere grot met gloeiwormen drijven was niet het eerste dat bij me opkwam. Lekker dobberen in je band totdat je bij een waterval komt waar je vervolgens achterwaards naar beneden mag springen en als je geluk hebt, kom je in je opblaasband terecht. Het helpt om je opblaasband goed vast te houden als je de sprong maakt. Na de excursie kan je een warme douche nemen en staat er een kop soep op je te wachten. Niet verkeerd, want het water in de grot is niet verwarmd (grot; een plaats waar de zon nooit schijnt...brrrr).
Na het blackwater raften werden we herenigd met Anica en Luisa (vriendinnen van Jim waar we eerder al een weekend in Kaitaia mee op pad waren geweest) en bestond ons reisgezelschap uit 4 personen.

Vanaf Wellington zijn we als een groep van vier verder gaan reizen.
Onderweg naar Wellington zijn Jim en ik eerst nog even naar een echtpaar toegeweest die we eerder in een hostel hadden ontmoet. Erg aardige mensen die, ondanks dat ze niet veel hadden, erg gastvrij waren. Voor je het weet sta je met een melkfles in de keuken een pasgeboren lammetje te voeren. (Waarschuwing!!! Flauwe grap op komst.) Ik heb meestal zo'n dorst nadat ik lam ben geweest. (Je kan niet zeggen dat ik je niet gewaaschuwd heb.) Next stop: Wellington, om vervolgens met de ferry naar het Zuidereiland te gaan.
Wellington

Als je tijdens een wandelingetje door het centrum van Wellington uiteindelijk in de mooie haven terecht komt en je ziet een aantal kinderen vanaf een balk het water inspringen, is dat een uitstekend moment om een wedje aan te gaan. Nadat we in het zonnetje onze bak met chocolade ijs hadden weggewerkt, bood ik 10 NZD voor degene die in het water zou springen. Het kostte me uiteindelijk 15 NZD om Anica zover te krijgen en Jim besloot het niet te doen, ondanks dat Anica 'm in de tussentijd al van zijn overhemd had ontdaan. Bij mijn voorstel had ik er misschien rekening mee moeten houden dat er vrouwen zijn die voor de zekerheid een droge jurk in hun tas hebben, hetgeen ik niet had toen ik voor noppes zelf ook het water in sprong. Ik had graag een droge jurk bij me gehad, want ondanks dat het een prachtige lentedag was, was het water verschrikkelijk koud. Uiteindelijk in het zonnetje op een grasveld in het centrum opdrogen was niet verkeerd en van de 15 NZD werd een fles wijn gekocht die we dezelfde avond met z'n vieren hebben opgedronken. Dus eind goed, al goed.

Soms kunnen dingen heel eenvoudig zijn. Neem een boom, een touw van zo'n tien meter lang en een stok....plant de boom op een heuveltop in Wellington, bindt een touw vast aan één van de sterkere takken van de boom, bevestig de stok aan het andere uiteinde van het touw en men heeft een schommel met een geweldig uitzicht over de stad Wellington. Als kleine kinderen wilde we allemaal nog een keer en nog een beetje langer om het geweldige uitzicht op deze bijzondere manier te kunnen aanschouwen.

Niet slim: Slapen in je tent met windkracht 15.
Minder slim: Naar de auto gaan om de rest van de nacht in de auto te slapen.
Dom: De volgende dag terug lopen naar je tent en verwachten dat die er nog staat.
Slechts één haring teruggevonden in de grond, de tent was over de schutting gewaaid en lag ergens in een achtertuin incl. één van de opblaasbedden en het andere bed hebben we uiteindelijk een paar honderd meter verder aangetroffen.

Nelson

Een mooi plaatsje om te stoppen onderweg naar het Abel Tasman national park, even een dagje relaxen voordat je aan de lange wandeling in het park begint. We hadden het ideale hostel, dat meer aandeed als een homestay. Alsof je iemand zijn huiskamer komt binnen gelopen, de versgebakken koekies staan in de keuken te wachten en de hangmat in de tuin is de ideale plaats om even van de zon te genieten. Onze groep werd even uitgebreid tot 5 , omdat Micheal het ook wel zag zitten om naar het Abel Tasman national park te gaan. Nu was onze groep eindelijk een goede afspiegeling van het toerisme in NZ, het meerendeel was Duits.

Abel Tasman national park

De ideale omstandigheden voor een wandeling door het nationale park. Voor iemand die wil klagen te warm en te mooi om de hele tocht in twee dagen te doen. Tijdens kerst wordt het park overspoelt door lokale toeristen die weten waar de mooiste plekken in eigen land zijn, maar vlak voor de start van het hoogseizoen heb je het park bijna voor jezelf en zie je voor het eerst andere mensen als je bij de hut aankomt voor de overnachting. Een zeer afwisselend landsschap waar je zo een paar uur door de bossen kan lopen en dan plots weer bij een paar schitterende stranden en baaien aankomt. Ondanks dat 50 km in twee dagen een flinke wandeling is, was er af en toe ook even tijd om op één van de stranden te relaxen en soms moesten we zelfs wachten voor eb om de oversteek naar het volgende gedeelte te kunnen maken. Soms heb je het gevoel op het Zuidereiland dat er een grote groep mensen een levensgrote postkaart omhoog staan te houden, want sommige plaatsen zijn zo mooi dat je bijna niet kan geloven dat het echt is.

Golden Bay

Na onze wandeling in de Abel Tasman hadden we gelukkig een dag met ontzettend veel regen. Dit verplichtte ons om met z'n alleen op de bank de hele middag en avond op de laptop naar films te kijken. Heerlijk om een dagje niks te kunnen en hoeven doen.

De volgende dag, toen het iets beter was, naar de Farewell Spit gegaan. Het meest noordelijke puntje van het zuidereiland. Helaas werden we halverwege verrast door een "regenbuitje"...als we ergens in het water waren gesprongen had het weinig verschil gemaakt. Uiteindelijk omgekleed en opgedroogd, zorgde het wandelingetje daarna weer voor een paar mooie foto's. Op de top van de berg aangekomen, was het een geluk dat niemand er vanaf geblazen werd door de wind. Het hielp dat er een paal stond waar we ons met z'n alleen aan vast konden houden. Een windmolen op deze plaats, kan heel NZ van stroom voorzien.

Malborough Sounds

Bijna vergeten dat we ook nog twee dagen hebben doorgebracht in de Malborough Sounds voor de Queen Charlotte track. Eén van de mooiste tracks in NZ.

Kamperen kost bijna evenveel als een hostel, maar gelukkig hadden we een warme douche en een keuken. Ze vergaten alleen te vertellen dat de douche coin operated was en dat bij de keuken verder geen keukengerei was inbegrepen. Toch ons geld eruit gehaald door de nacht in de keuken te slapen, het was er warm en geen last van de wind dus waarom buiten in een koud tentje liggen? Als je de volgende nacht gratis kampeert naast het boord; verboden te kamperen!, kan het zijn dat je de volgende ochtend wordt wakker gemaakt door een boze kamping eigenaar en dat je hals-over-kop naar je volgende bestemming moet vertrekken.

Blenheim

Deze plaats is ideaal voor het maken van een wijntour. Als de winery's te ver uit elkaar liggen om het lopend te doen, stel ik natuurlijk voor om de BOB te zijn. Het was alleen niet de bedoeling dat iedereen dat een goed idee zou vinden. Toch heb ik erg van de tour kunnen genieten. De lokaties van deze wijnerijen zijn meestal prachtig en bovendien is het grappig om te zien hoe mijn vier passagiers langzaam aan van nuchter naar dronken gingen. Bij alle wijnerijen waren de tastings gratis en kregen ze drie tot vijf wijnen. Als je op eigen houtje gaat een zeer goedkope manier om dronken te worden. Aangezien er ook een paar flessen wijn werden aangeschaft, kon ik de opgelopen schade 's avonds nog enigszins inhalen.

Kaikoura

Iedereen gaat naar Kaikoura voor het zien van zeehonden. De leukste plaats was echter iets voor Kaikoura, waar de baby zeehonden rondzwemmen in een kleine vijver onder een waterval. De moeders zijn naar zee om op jacht te gaan naar vis en laten hun kids een paar maanden achter in deze crêche. Voor iedereen die zeehonden wil zien, zeehonden genoeg in Kaikoura. Wees niet bang dat je ze mist.

Christchurch

Getroffen door een krachtige aardbeving een paar jaar geleden en de gevolgen zijn nog steeds zichtbaar. Een groot deel van de gebouwen liggen nog steeds in puin, het verkeer wordt geregeld met pionnen en waar ooit het centrum was, is nu niets meer te zien. Volg de boorden city center niet en vraag ook niet waar het is, want niemand die weet wat nu het nieuwe centrum is. De meeste winkels zijn te vinden buiten het centrum. Het "tijdelijke" winkelcentrum dat bestaat uit schipcontainers is mooier dan het klinkt en de grootste toeristische attractie. Je kan zien dat het een mooie stad was, maar nu vult het zich vooral met toeristen die ergens anders heen willen. Toch zitten alle hostels vol, aangezien de helft van de hostels zijn deuren heeft moeten sluiten na de aardbeving.

Hier werd onze groep overigens wederom uitgebreid tot 5, aangezien Paulita aan onze groep kwam vergezellen (vriendin van Jim, Luisa en Anica die ze in Auckland hadden ontmoet). Ondanks dat ze andere backpackers graag wijsmaakte dat ze uit Zweden, Tsjechie of Rusland kwamen, waren het gewoon drie Duitse dames. Er zijn hier zoveel Duitsers in NZ dat een Nieuw-Zeelander oprecht de vraag stelde of er nog wel Duitsers in Duitsland zijn.

Lake Tekapo

Er is een reden voor het sterren observatorium in de buurt van dit meer. Prachtige sterrenhemel in de nacht, heb ik me laten vertellen. De eerste avond waren er teveel wolken om het te kunnen aanschouwen en de tweede avond was het licht van de maan te helder om de sterren te kunnen zien. Als je een goede camera hebt, is de foto mooier dan wat je daadwerkelijk kan zien. Toch was een ritje naar het observatorium op de top van Mount John de moeite waard om van het uitzicht te genieten. Prachtig zicht op het turquoise blauwe Lake Tekapo.

Mount Cook

Tsja...ik zal een foto toevoegen. Dan hoef ik niet te vertellen hoe mooi het is. Kan er een lang verhaal van gaan maken, maar ik denk dat het verhaal al lang genoeg is.

Oamaru

Alsof je honderd jaar terug gaat in de tijd. Schitterende oude stad met het verlichte opera huis als mooiste gebouw. Bij de Nederlandse bakker een heerlijke krentenbol gegeten en gefiests op zo'n ouderwedste, hoge éénwieler. Het hielp dat deze in een standaard stond, je komt er alleen niet zo ver mee. Ongelofelijk dat ze daar vroeger echt mee fietste.

De toeristen lopen hier rond om pinguins te zien en betalen een hoop voor een tour om ze op speciale plaatsen aan wal te zien komen. Echte backpackers vragen aan de lokale bewoners of er ook plaatsen zijn waar je ze gratis kan bekijken en hebben vervolgens een perfecte plaats zonder toeristen en met heel veel pinguins. Domme toeristen.

Dunedin

De oudste stad van Nieuw-Zeeland en dat is te zien. Prachtige oude gebouwen met als hoogtepunt het treinstation. In deze stad bevindt zich ook de Cadbury chocolade fabriek dus waarom niet de Sjaakie uithangen en een rondleiding maken. Zeer "gezellige" dame die de rondleiding deed, die elke vraag kon beantwoorden. De meeste vragen beantwoordde ze echter met, ik heb hier nooit gewerkt dus dat weet ik niet. Voor de tour kregen we een informatieve video te zien over de geschiedenis van de chocolade fabriek en tijdens de tour werden er vragen over gesteld. Als je dan zo'n vraag goed had, kreeg je een chocolaadje. Het deed me erg denken aan een dolfijnen show, want iedere keer als je het kunstje goed deed, kreeg je een visje toegeworpen.

Hier werd Frank (een studiegenoot van Luisa) aan onze groep toegevoegd, die na de wijntour zo onder de indruk was van ons vrolijke gezelschap, dat hij zijn baan op heeft gezegd en besloot om twee weken met ons mee te reizen. Ons zestal was compleet en jawel opnieuw een Duitser. Ik snap nu waarom ze het NZ hebben genoemd, omdat een ieder onbewust in het Duits wordt aangesproken (Blof; Aan de kust).

Een beleving waar je niet voor kan betalen en die niet in de Lonely Planet te vinden is. Ons verblijf bij Ian en Denise, een echtpaar dat Jim, een paar maanden voor zijn trip naar NZ, in Thailand heeft ontmoet. De eerste avond zijn Jim en ik met z'n tweeën bij ze op bezoek gegaan. Bij aankomst werden we meteen meegenomen om witvis te gaan vangen. Je kan dit maar een aantal dagen per jaar doen, de reden dat deze vis zo'n 100 tot 200 NZD per kilo kost. Een hele bijzondere ervaring en de beste vangst die ze in jaren hadden gehad. 's Avonds was het diner daarom salade met aardappelen en witvis, terwijl we van een schitterende zonsondergang genoten. Om het geheel compleet te maken, werd er een kan verse melk op tafel gezet, aangezien ze zo'n 750 koeien hadden geen enkel probleem. De tweede avond waren we met het hele gezelschap aanwezig en werd spontaan de BBQ aangezet. Aan goed vers vlees op deze boerderij zeker ook geen gebrek. Bovendien kregen we een hoop informatie over alles in NZ wat we absoluut wel en niet moesten doen.

Otago Peninsula

Wat is verschil tussen een zeehond en een zeeleeuw? Ga naar een strand met zeeleeuwen en je weet het. Voor degene die geen tijd hebben om naar een strand met zeeleeuwen te gaan, ze zijn een stukje groter. Heerlijk leventje, lekker relaxen in het zonnetje, af en toe een oogje openen als er een toerist te dichtbij komt en 's avonds lekker zwemmen en vissen. Het nadeel van een zeeleeuw zijn, is dat je de rest van het mooie Otago Peninsula niet kan bekijken. Lekker relaxen op een ander strand en de prachtige rotsformaties aanschouwen, is niet voor ze weggelegd.

Invercargill

Het meest zuidelijke puntje van het zuidereiland. Je moet er geweest zijn als toerist.
Meest noordelijke punt van NZ, het midden en het meest zuidelijke punt...check.
Ze hebben er niet echt een attractie van gemaakt, het is een kale vlakte met een boord; meest zuidelijke punt van Nieuw-Zeeland. We zijn er geweest.

Te Anau

Het is even graven in je geheugen, maar dan herinner je opeens dat je er een gedeelte van het Kemler track hebt gedaan. Vanwege de slechte weersverwachting even op adem kunnen komen en wat kleine wandelingen gemaakt. De Kemler track was het hoogtepunt in dit kleine, mooie plaatsje. Ik kan er weer een lang verhaal van gaan maken, maar gelukkig hebben we de foto's nog. Hier werd onze groep overigens weer teruggebracht naar vier, omdat Anica en Paulita voor werk naar Blenheim vertrokken.

Milfort Sound

Aangezien de weg naar Milfort Sound wegens een lawine nog steeds zo nu en dan gesloten is, was het even spannend of deze wel op tijd open zou gaan. De dag ervoor werd de weg vanwege hevige sneeuw gesloten en ondanks het prachtige weer op de dag dat wij de Milfort Sound wilde bezoeken, werd deze op het laatste moment pas weer geopend. Gelukkig maar, want het was een schitterende dag om een cruise te maken in dit prachtige gebied. Vanwege de sneeuwval van de dag ervoor waren de watervallen groter dan normaal en de bergtoppen waren bedekt met verse sneeuw.

Queenstown

Als je van je geld af wilt komen, is Queenstown de ideale plaats. Deze 'grote' stad telt ongeveer 11.000 inwoners en je raad het al...de rest wat er rondloopt is toerist.

De stad bestaat uit hotels, hostels, winkels en toeristische attracties.
Het is de stad waar het bungy jumpen oorspronkelijk vandaan komt, maar aangezien ik dat al in Taupo had gedaan, was het tijd voor iets anders. Samen met Luisa het besluit genomen om de Nevis swing te gaan doen. Een vrije val van 70 meter gevolgd door een swing van 300 meter oftewel werelds grootste schommel. Een geweldige ervaring waar ik wat meer van kon genieten dan Luisa. Terwijl ik al klaar zat om de vrije val te gaan maken, stond Luisa trillend als een rietje met haar handen voor haar ogen de instructeur te overtuigen dat ze het toch maar niet wilde doen. Moet eerlijk zeggen dat toen we uiteindelijk met z'n tweeën de val naar beneden maakte, de lach op mijn gezicht ook wel even voor een paar seconden verdween, maar het was een schitterende ervaring.

's Avonds de dag afgesloten met een legendarische hamburger; The Big Al. De vraag was, is de hamburger nou te groot of is mijn mond nou te klein. Daarna een paar uur in het casino doorgebracht zonder al te veel te verliezen en aangezien Jim er wat geld aan overhield, mocht hij na afloop het bier betalen.

De volgende dag was het tijd voor de Luge. Voorafgaand eerst de wandeling naar de top van de berg gemaakt, waar we een geweldig uitzicht hadden. Vervolgens werd ons vertelt dat de Luge werd gesloten vanwege de wind, maar als we contant zouden betalen dan konden we nog net een ritje maken. Drie personeelsleden en drie tientjes om met z'n drieën nog een ritje te kunnen maken, drie maal raden in wiens zakken die tientjes zijn verdwenen?

Uiteindelijk met de kabelbaan weer naar beneden gegaan. Iets wat alleen gratis is als je zelfverzekerd in de coupe gaat zitten en als je beneden komt het opdringerige dametje dat je de foto's van de rit naar boven wil verkopen, kan negeren. Overigens niet mijn idee en ondanks dat we de rit naar boven niet hadden gemaakt, was ik nog zo vriendelijk om met de dame mee te zoeken naar onze foto...je raad het al, niet kunnen vinden.

Glenorchy / Cromwell

Twee prachtige plaatsen om niet naar toe te gaan als je naar Nieuw-Zeeland komt. Breng in plaats daarvan een dagje extra in Wanaka door. Stel je voor dat het wel wat was geweest dan was dit reisverslag nog langer geweest. Voor degene die denkt, kolere wat een lang reisverslag...ik heb 'm helemaal moeten schrijven.

Wanaka

Een prachtig hostel met uitzicht op het meer en zoals in de meeste plaatsen was het weer opnieuw uitstekend. Tijdens de wandeling langs het meer nog even twintig NZD verdient door een duik te nemen in het ijskoude water. Frank en ik boden Luisa eerst een tientje de man als ze het meer in zou springen, vervolgens kreeg Frank hetzelfde bod van Luisa en mij en uiteindelijk kreeg ik ook 20 NZD aangeboden voor een duik. Omdat dit voor mij geheel als een verassing kwam, had ik van tevoren gelukkig al het besluit genomen om deze wandeling in mijn zwembroek te maken.

De bioscoop in Wanaka is anders dan alle andere bioscopen. Naast het feit dat er pizza geserveerd wordt tijdens de film, is het kleine, gezellige bioscoopje gevuld met banken i.p.v. de normale bioscoop stoelen. Voor degene die meer van een drive-in bioscoop houden, stond er een auto in het zaaltje geparkeerd van waaruit de film bekeken kon worden.


Fox Glacier

Opnieuw een prachtige dag, maar ik had niets anders verwacht op 8 november. Een tocht over de glacier van acht uur was op deze dag een schitterende manier om mijn gedachten even te verzetten. Een hele bijzondere ervaring om met sneeuwschoenen en al de glacier te bewandelen. Zowel op als in de glacier. Vroeg in de ochtend een bezoekje gebracht aan een meer in de buurt van de glacier met een prachtig uitzicht op Mount Cook, maar als je om zes uur in de ochtend denkt de enige te zijn dan heb je het mis. Vooral oudere mensen vinden het prettig om dingen vroeg in de ochtend te bezoeken. Toch nog even een stil plekje gevonden om een kaarsje aan te steken.

De volgende ochtend afscheid genomen van Luisa en Frank. Luisa gaat weer even aan het werk in Blenheim en voor Frank stond er een reisje naar Vanuatu op het programma.


Christchurch

Terug in Christchurch om Jim op het vliegtuig terug naar Maleisië te zetten en de auto te verkopen. Verrassend genoeg heb ik de auto binnen één dag verkocht voor een redelijk goede prijs. Dus kan ik weer wat langer weg blijven.

Omdat reizen toch best wel vermoeiend is, heb ik besloten om een vakantie te boeken. Vandaar dat ik van 17 tot 28 november op Fiji zal verblijven.

Overigens geen reden om jaloers te zijn, want uiteindelijk moet ik ook gewoon weer verder met reizen. De 13de vertrek ik naar Auckland om van daaruit het vliegtuig naar Fiji te pakken. Na Fiji weer terug naar Auckland voor een aantal weken en dan vervolgens terug naar huis, maar niet voordat ik eerst nog een paar tussenstops in Azië heb gemaakt om wat landen te bezoeken.

Iedereen opnieuw bedankt voor alle e-mails en alle reacties. Voor mij is het de afgelopen tijd wat moeilijker geweest om met iedereen contact te houden, omdat internet niet altijd aanwezig is als je aan het reizen bent en bovendien is bijna elke dag gevuld met activiteiten.

Zodra het kan laat ik even wat van me horen, maar zolang je niks hoort, ga er dan maar vanuit dat alles goed met me gaat.