Groetjes uit Campbells Bay 2

Een reisverslag kan ik dit verslag niet noemen, aangezien ik de afgelopen tijd niet aan het reizen ben geweest. Het is meer bedoelt om te vertellen wat ik de afgelopen maand zo al gedaan heb en wat mijn plannen zijn.

Het begon allemaal met de schoolvakantie. Normaal gaat Leo om half negen naar school en komt hij half vier weer terug. In de tussentijd ben ik vrij om te doen wat ik wil. Af en toe ga ik naar het centrum van Auckland, als het weer goed is, maak ik een wandeling over het strand en er is altijd genoeg te doen in en rond het huis. Dit was natuurlijk niet het geval in de schoolvakantie van twee weken. Daarin was het hard werken overdag. Met Leo en zijn vrienden vissen, voetballen, mini-golven, vissen, playstationen,wiien, pokeren en vissen. Als hij dan een keer vroeg naar bed ging dan was het voor mij nog kaarten en wijn drinken met de volwassenen. Daarnaast heeft hij in deze vakantie zijn 15de verjaardag gevierd. Een echte jongensverjaardag met een hele dag + nacht de playstation aan (Call of Duty en FIFA), ook vanwege het slechte weer die dag, en 's avonds natuurlijk iedereen aan de pizza. Leuk dat ze de hele dag aan de frisdrank zitten, maar dat betekend wel dat ze tot een uur of vier 's nachts door het huis rond stuiteren. Ik ben om één uur lekker m'n bedje ingekropen...ben namelijk geen 15 meer...en toen de volgende dag de suikers waren uitgewerkt, was het voor mij een mooi moment om ze allemaal naar huis te brengen.

Het rijden gaat me inmiddels goed af. Het enige noemenswaardige slachtoffer is voorlopig een betonnen plantenbak. Het zit namelijk zo, als je op de rem wil trappen en in plaats daarvan vol op het gaspendaal trapt, blijft er weinig van zo'n plantenbak over. 'Gelukkig' had John, stiefvader van Leo, de week daarvoor de hele voorkant al in puin gereden dus maakte een deukje meer of minder weinig verschil. Mijn geluk was dat we de auto speciaal voor de vakantie van de garage teruggekregen hadden zonder dat er al iets aan gedaan was.

De grootste onderneming van de afgelopen maand was een visreisje van vier dagen. Vrijdagavond om zeven uur vertrokken om vervolgens om 1 uur 's nachts op de plaats van bestemming aan te komen. Het grootste strand van Nieuw-Zeeland, 90 miles beach, op het noorderlijke gedeelte van het noordereiland. Het ligt in een prachtig groen en heuvelachtig landschap waar de paarden nog gewoon in het wild rondrennen. Vervolgens de eerste nacht doorgebracht in de openlucht, gelukkig wel met een slaapzak, en een dikke laag gras als matras. De volgende ochtend gelijk begonnen met vissen en gedurende de dag vooral Kahawai gevangen. De 2 à 3 die door mij gevangen werden, betekende voor mij mijn grootste vissen tot nu toe, ongeveer een halve meter groot (klink indrukwekkender dan 50 cm). De tweede dag werden er wat grotere vissen gevangen, Giant Trevally. Leuk om te vangen, heb ik me door de anderen laten vertellen, en heerlijk om te eten. Voor mij bleef het deze dag opnieuw bij het vangen van Kahawai. Omdat we vooral op chips, koeken, cola en water leefden, waren de bonen in tomatensaus met brood en een eitje een feestmaal die avond. De tweede avond werd er vanwege de regen in de auto geslapen. Dat was niet echt comfortabel met z'n drieën in één auto, maar voor één nacht niet een al te groot probleem. De derde dag werden we enigszins gehindert door de regen en besloten we daarom op familiebezoek te gaan. Eén van de jongens was opgegroeid in deze omgeving en had er nog aardig wat familie wonen. Voor de rest een mooie gelegenheid om even ergens de kleren te drogen en op een bank te kunnen zitten/hangen. Voor mij een mooie gelegenheid om bij wat 'echte' Maori's over de vloer te komen. Om je een voorstelling te geven: een gitaar in de woonkamer die door verschillende mensen werd bespeeld, een portiek vol met lege flessen wijn en het romantische geluid van de politiescanner/radio op de achtergrond. En voor iedereen die zich afvroeg; "Waar is alle wijn uit die lege flessen gebleven?", de echte Moari (z'n neef) die 'net' iets te diep in het glaasje had gekeken. Toen het weer 's avonds wat beter werd, zijn we gaan speervissen. En geloof het of niet...WE hebben die avond 40 schol gevangen. En met we bedoel ik....de man die in deze buurt is opgegroeid 39 en de andere vijf jongens 1. Daarna zijn we terug gegaan naar zijn neef en werd de vis schoongemaakt, gebakken en opgegeten. Zo vers heb ik in ieder geval nog nooit een scholletje gegeten. Het huis was groot genoeg om er te blijven slapen en we hadden allemaal nog een eigen bed ook. De laatste dag was het qua vis weinig succesvol, maar het uitzicht maakte deze dag voor mij een hoop goed. Uiteindelijk moe, maar voldaan terug naar huis gegaan.

Verder sta ik momenteel bekend als een multi-inzetbare au pair. Naast mijn drukke, voltijd baan als au pair heb ik namelijk ook nog een aantal keer in de bar gewerkt van Martina (moeder van Leo) en zijn oudere broer (Falk) meerdere malen geholpen met zijn verhuisbedrijf. Beide hele verschillende, maar leuke ervaringen.

Omdat ik zo hard aan het werk ben, heb ik af en toe wat ontspanning nodig. Dus mocht ik een dagje op pad met Falk. En wat is er nou rustgevender dan om 3 uur 's ochtends opstaan om naar Keri Keri te reizen (een ritje van 4 uur), vervolgens over een klif te wandelen met zowel links als rechts een afgrond waar je liever niet invalt, na dat overleeft te hebben jezelf via een boom naar het volgende gedeelte slingeren, om vervolgens met een touw naar de plaats van bestemming te abseilen. De plaats van bestemming...de beste vislokatie waar ik tot nu toe geweest ben. Het resultaat: kingfish, snapper, trevally en kahawai. Ik heb het allemaal gevangen. De snapper van twee kilo was mijn grootste vis tot nu toe en natuurlijk was Leo (die nog nooit een landbased kingfish heeft gevangen) jaloers toen we terug kwamen. De kingfish hebben we touwens ter plaatse opgegeten als lunch, ik geloof dat Japanners het sushi noemen, maar voor ons Nederlanders is het gewoon rauwe vis. De snapper werd diezelfde avond nog klaargemaakt en de trevally de avond daarna. Zo krijg je een beetje het idee hoe onze voorouders duizenden jaren geleden voor een heerlijke maaltijd zorgden.

Vlak voor mijn vertrek, is overigens de grote boot gerepareerd. Er werd niet meer mee gevaren, omdat er een paar flinke gaten in de bodem zaten, wat op zich een goede rede is. Gelukkig is de boot dus weer opgeknapt en hebben we afgelopen weekend een rondje door de haven gevaren. Waar andere touristen diep in de buidel moeten tasten, was het voor mij een gratis rondvaart in de haven van Auckland. Onder de Harbour Bridge door waar toevallig net een aantal mensen een bungy jump maakte. Het zou je maar gebeuren dat er één te pletter valt op je boot, maar dat was gelukkig niet het geval.

Gisteren nog even naar het museum in Auckland geweest, zodat ik ook kan zeggen dat ik af en toe iets cultureels doe tijdens het reizen. Erg leuk om een groep schoolkinderen een Haka te zien doen, een Maori traditie die vooral bekendheid heeft gekregen door het Nieuw-Zeelandse rugby team.

Van het geld dat ik in de afgelopen tijd verdient heb, ga ik mijn eerste eigen auto'tje kopen. Aangezien Leo's vader een garage bedrijf heeft, was het erg makkelijk om goedkoop aan een betrouwbare Ford Laser te komen. Dus het vervoer voor de komende maanden is geregeld.

Vanaf maandag 3 september ga ik mijn reis weer hervatten. Een beetje later dan in eerste instantie gepland. Ik ga op pad met mijn Maleisische reisgenoot Jim die in de afgelopen maanden ook aan het werk is geweest.

We beginnen in het meest noordelijke gedeelte van het noordereiland (Cape Reinga) en zullen ergens begin november eindigen in het meest zuidelijke gedeelte van het zuidereiland. Natuurlijk zijn er inmiddels al allerlei dingen gepland, maar dat kunnen jullie allemaal gaan lezen in mijn volgende reisverslagen.

Na mijn reis door Nieuw-Zeeland is het avontuur overigens nog niet voorbij en zullen jullie mij nog even moeten missen. De planning is nu: in NZ tot begin november, Fiji tot eind november, twee weken zomer in Nieuw-Zeeland tot half december, Maleisië vanaf half december, misschien nog een ander Aziaatisch land en het wordt krap, maar als ik kan ben ik terug voor mijn verjaardag. Al zou het zomaar weer 'ietsjes' later kunnen worden.

Quizvraag

De bekendste Nieuw-Zeelandse vogel, de Moa, is inmiddels uitgestorven.
Wat is er zo bijzonder aan deze vogel?

a Hij kan alle nummers van Hazes meezingen.
b Hij heeft een lengte van 3 meter.
c Hij heeft een spanwijdte van 4 meter.
d De laatste Moa heeft zichzelf tegen een rots gevlogen nadat hij hoorde dat heel Nederland voor de buis zit bij programma's als sterren springen, Oh Oh Europa en de talkshow van Britt en Ymke. De samenleving heeft vooral veel begrip getoont voor deze keuze.