Groetjes uit Padangbai
Door: Joop Zandwijk
Blijf op de hoogte en volg Joop
24 April 2012 | Indonesië, Padangbai
Een bestemming die in eerste instantie niet op de planning stond, was het plaatsje Pangandaran. Eens te meer blijkt meer weer eens dat een goede planning ongeveer even veel waard is als de Roepiah, bijna niets. Het beste is om morgen te plannen wat je vandaag gaat doen, want dan weet je zeker dat het goed gaat.
Na een kleine acht uur rijden met een bemo busje over 'wegen' die meer kuilen dan asfalt bevatte, kwam ik aan in Pangandaran. Een heerlijk rustig plaatsje waar je vooral veel surfers tegen komt en mensen die van Java onderweg zijn naar Yogyakarta. De twee belangrijkste tours die het plaatsje te bieden heeft, zijn de jungle tour en de canyon tour.
De jungle tour deed zijn naam eer aan, omdat ik deze dag vooral de jungle heb gezien. Glibberen en glijden over modderpaden, kruipend door grotten met vleermuizen en stekelvarkens en een heerlijke verfrissende douche onder een waterval als hoogtepunt. Pas dieren gezien, zodra we weer een beetje in de bewoonde wereld kwamen. Wie gaat er namelijk in de jungle zitten, als er net buiten de jungle het meeste eten te vinden is.
Als je dan even op je gids moet wachten die eerst een paar anderen naar het hotel brengt, weet je al hoe laat het is. Toen de eerste eenmaal durfde te vragen of ze met me op de foto mocht, volgde er al snel meer. Je voelt je op plekken met veel lokale toeristen af en toe net een Hollywood ster. Na een foto'tje of twintig werd ik gelukkig opgepikt.
De volgende dag stond de green canyon tour op het programma.
We begonnen bij een fabriek waar ze kroepoek aan het maken waren. Heel interessant om te zien, hoe ze met hele primitieve middelen, ontzettend veel kunnen produceren op zo'n dag. Ik heb zelf ook nog even achter de lopende band gestaan en met al mijn ervaring, natuurlijk een aantal prachtige producten afgeleverd.
De tweede stop was bij een man die houte wayang poppen produceerde voor de verkoop en om er voorstellingen mee te geven. Hij had het vak van zijn vader geleerd en was zeer teleurgesteld hij het niet kon doorgeven aan zijn zoon, omdat deze meer interesse voor zijn spelcomputer had. Zowel het maken van de poppen als het geven van de voorstellingen is echt vakmanschap. De kleine voorstelling die we kregen, was overigens zeer vermakelijk.
Vervolgens liepen we naar de buurman die net bezig was om kokossuiker te verzamelen in één van zijn palmbomen. Hij kwam nog even naar beneden om gedag te zeggen. Heel apart om 'm uit de palmboom te zien klimmen. Daar kan een aap nog wat van leren.
Nog even langs een familiebedrijfje gegaan waar ze Ketcap Manis produceerde. Gewoon in twee enorme grote ketels met een houtsvuur eronder. Rob Geus zou zeggen: 'Vet ranzig, dit pannetje is natuurlijk allang overleden.' Opnieuw erg primitief, maar weer maximaal resultaat met minimale middelen. Gelukkig was het er niet zo warm binnen.
De hoofdattractie van de tour was uiteraard de green canyon. Erg mooi om door dit prachtige landschap heen te varen. Daarna even wat ontspanning op het strand van Batu Karas, om vervolgens als laatste naar een natuurgebied te gaan. Daar konden we vanaf een kleine waterval naar beneden duiken. De donkere grot was helaas net iets te donker om heel ver door te zwemmen, maar het eerste stuk dat ging nog wel. Na een lange dag vervolgens weer terug gegaan naar Pangandaran.
Nou zullen jullie denken; 'Er zal toch ook wel eens wat tegen zitten op zo'n reis?' Toevallig zat ik in Pangandaran aan het strand, met een glas verse aardbeien sap en een heerlijke chicken sandwich, een beetje voor me uit te staren. En dan zie je het prachtige strand en de mooie golven. Lekker in de schaduw met een klein briesje, het verstand op nul en twee mondhoeken die langzaam aan omhoog beginnen te krullen. Met de voetjes in het zand, achterover leunend in een zeer confortabele stoel en af en toe even met de armen achter het hoofd en de ogen dicht. En wat gebeurd er vervolgens, ik sta op om weg te gaan en wat denk je...ik dacht bij mezelf...ze zullen thuis vast wel denken dat er ook wel eens wat tegen zal zitten op zo'n reis.
Na even een dagje relaxen weer terug gegaan naar Yogya om van daaruit het nationale park Bromo te bezoeken. De treinreis was er eentje in de categorie...dit kan alleen in dit soort landen. Het is een ritje waarbij je eigenlijk vol verbazing alles aan het aanschouwen bent. De term rijdende markt is denk ik de beste omschrijving voor deze reis, want ik had het idee dat er meer verkopers rondliepen dan dat er reizigers zaten. Het blijft leuk om zulke dingen mee te maken.
In Yogya kende ik gelukkig al de weg en wist ik precies waar ik moest zijn om mijn trip naar Bromo te regelen. Om half negen 's ochtends richting het nationale park Bromo gegaan om er vervolgens 11 uur later aan te komen. Als de temperatuurmeter in Yogya overdag 42 graden aangeeft en 's avonds niet onder de 32 graden komt, is het wel even schrikken als je uit de jeep stapt en de temperatuur net iets boven het vriespunt uitkomt. Een beetje de temperatuur zoals die nu in Nederland is :-P, bbbrrrrr wat koud.
Na het eten gelijk mijn bed in gedoken, aangezien we er alweer om half vier uit moesten om vanaf Gunung Penanjakan (2770 meter hoog) de zonsopgang te zien. Er zijn niet veel dingen waar ik om half vier 's nachts mijn bed voor uit kom, maar dit is er zeker één van. Vanaf deze berg heb je namelijk een adembenemend uitzicht over het prachtige landschap.
Als je de tocht naar beneden maakt, wil je eigenlijk het liefst achteruit lopen om van het uitzicht te blijven genieten. Het is echter niet aan te raden, want de kans dat je ergens een paar honderd meter naar beneden valt, is redelijk groot.
Na de zonsopgang weer de jeep in gepropt (lees: jeep voor vijf personen waar we met zijn achten in zaten) en vertrokken naar vulkaan Bromo een stukje verder op. Dan begrijp je meteen waarom je de Bromo bezocht moet hebben als je op Java bent geweest. Op het moment dat er steeds meer rook uit de krater begint te komen, heb je even de angst dat je kan gaan rennen voor je leven, wat dan uiteraard vrij zinloos is, maar gelukkig was dat niet nodig. Dan sta je op zo'n mooi stukje aarde en dan zijn er nog steeds een hoop Indonesische toeristen die liever met mij op de foto gaan of 'onopvallend' een foto nemen. Onbegrijpelijk.
Omdat we nog niet moe genoeg waren na een rit van 11 uur en het korte nachtje, vertrokken we dezelfde ochtend nog om de rit van 14 uur naar Denpasar (Bali) te maken. Als er dan meer mensen dan stoelen in de bus blijken te zijn, worden er gewoon een paar krukjes in het looppad neergezet. Moet kunnen voor zo'n klein stukje. Wat heb ik lekker geslapen die nacht.
Na een nachtje in Denpasar ben ik gelijk vertrokken naar Padangbai om de oversteek naar Gili Trawangan te maken. Dit is slechts een ritje van twee uur. Heerlijk oncomfortabel en chaotisch met het openbaar vervoer. Op een brommertje naar de 'busterminal' gebracht (plaats langs de weg waar een aantal busjes staan), dan stap je in een busje dat aan alle kanten uit elkaar dreigt te vallen, het busje vertrekt op het moment dat er genoeg mensen in zitten, onderweg pikken we nog wat mensen op bij de 'bushaltes' (plaats langs de weg waar iemand staat te roepen; "Ik wil meerijden."), er worden mensen opgepikt tot het busje 'vol' zit (busje zit nooit vol, er kan altijd nog wel iemand ergens tussen, op of onder), je wordt vervolgens netjes bij een 'bushalte' afgezet (plaats waar iemand roept; "Ik moet eruit." of waar je als toerist opeens met tas en al de bus uit wordt gesodemieterd), daarna wordt je netjes met een brommertje naar de plaats gebracht waar 'vriendelijke' mannen je voor een 'goede' prijs direct naar de Gili eilanden willen brengen en als je deze mannen ervan weet te overtuigen dat je niet achterlijk bent, wordt je met een ander brommertje naar de plaats gebracht waar je in eerste instantie al met de bus terecht hoopte te komen.
Uiteindelijk kom je dan terecht in een leuke homestay waar je even heerlijk een dagje bij kan komen en je reisverslag kan schrijven. Eind goed, al goed.
Er zijn inmiddels een paar foto's toegevoegd bij het vorige reisverslag. Opnieuw bedankt voor alle reacties en e-mailtjes. Deze week een keer geen quizvragen, een weekje geen huiswerk is ook wel eens lekker.
Na een kleine acht uur rijden met een bemo busje over 'wegen' die meer kuilen dan asfalt bevatte, kwam ik aan in Pangandaran. Een heerlijk rustig plaatsje waar je vooral veel surfers tegen komt en mensen die van Java onderweg zijn naar Yogyakarta. De twee belangrijkste tours die het plaatsje te bieden heeft, zijn de jungle tour en de canyon tour.
De jungle tour deed zijn naam eer aan, omdat ik deze dag vooral de jungle heb gezien. Glibberen en glijden over modderpaden, kruipend door grotten met vleermuizen en stekelvarkens en een heerlijke verfrissende douche onder een waterval als hoogtepunt. Pas dieren gezien, zodra we weer een beetje in de bewoonde wereld kwamen. Wie gaat er namelijk in de jungle zitten, als er net buiten de jungle het meeste eten te vinden is.
Als je dan even op je gids moet wachten die eerst een paar anderen naar het hotel brengt, weet je al hoe laat het is. Toen de eerste eenmaal durfde te vragen of ze met me op de foto mocht, volgde er al snel meer. Je voelt je op plekken met veel lokale toeristen af en toe net een Hollywood ster. Na een foto'tje of twintig werd ik gelukkig opgepikt.
De volgende dag stond de green canyon tour op het programma.
We begonnen bij een fabriek waar ze kroepoek aan het maken waren. Heel interessant om te zien, hoe ze met hele primitieve middelen, ontzettend veel kunnen produceren op zo'n dag. Ik heb zelf ook nog even achter de lopende band gestaan en met al mijn ervaring, natuurlijk een aantal prachtige producten afgeleverd.
De tweede stop was bij een man die houte wayang poppen produceerde voor de verkoop en om er voorstellingen mee te geven. Hij had het vak van zijn vader geleerd en was zeer teleurgesteld hij het niet kon doorgeven aan zijn zoon, omdat deze meer interesse voor zijn spelcomputer had. Zowel het maken van de poppen als het geven van de voorstellingen is echt vakmanschap. De kleine voorstelling die we kregen, was overigens zeer vermakelijk.
Vervolgens liepen we naar de buurman die net bezig was om kokossuiker te verzamelen in één van zijn palmbomen. Hij kwam nog even naar beneden om gedag te zeggen. Heel apart om 'm uit de palmboom te zien klimmen. Daar kan een aap nog wat van leren.
Nog even langs een familiebedrijfje gegaan waar ze Ketcap Manis produceerde. Gewoon in twee enorme grote ketels met een houtsvuur eronder. Rob Geus zou zeggen: 'Vet ranzig, dit pannetje is natuurlijk allang overleden.' Opnieuw erg primitief, maar weer maximaal resultaat met minimale middelen. Gelukkig was het er niet zo warm binnen.
De hoofdattractie van de tour was uiteraard de green canyon. Erg mooi om door dit prachtige landschap heen te varen. Daarna even wat ontspanning op het strand van Batu Karas, om vervolgens als laatste naar een natuurgebied te gaan. Daar konden we vanaf een kleine waterval naar beneden duiken. De donkere grot was helaas net iets te donker om heel ver door te zwemmen, maar het eerste stuk dat ging nog wel. Na een lange dag vervolgens weer terug gegaan naar Pangandaran.
Nou zullen jullie denken; 'Er zal toch ook wel eens wat tegen zitten op zo'n reis?' Toevallig zat ik in Pangandaran aan het strand, met een glas verse aardbeien sap en een heerlijke chicken sandwich, een beetje voor me uit te staren. En dan zie je het prachtige strand en de mooie golven. Lekker in de schaduw met een klein briesje, het verstand op nul en twee mondhoeken die langzaam aan omhoog beginnen te krullen. Met de voetjes in het zand, achterover leunend in een zeer confortabele stoel en af en toe even met de armen achter het hoofd en de ogen dicht. En wat gebeurd er vervolgens, ik sta op om weg te gaan en wat denk je...ik dacht bij mezelf...ze zullen thuis vast wel denken dat er ook wel eens wat tegen zal zitten op zo'n reis.
Na even een dagje relaxen weer terug gegaan naar Yogya om van daaruit het nationale park Bromo te bezoeken. De treinreis was er eentje in de categorie...dit kan alleen in dit soort landen. Het is een ritje waarbij je eigenlijk vol verbazing alles aan het aanschouwen bent. De term rijdende markt is denk ik de beste omschrijving voor deze reis, want ik had het idee dat er meer verkopers rondliepen dan dat er reizigers zaten. Het blijft leuk om zulke dingen mee te maken.
In Yogya kende ik gelukkig al de weg en wist ik precies waar ik moest zijn om mijn trip naar Bromo te regelen. Om half negen 's ochtends richting het nationale park Bromo gegaan om er vervolgens 11 uur later aan te komen. Als de temperatuurmeter in Yogya overdag 42 graden aangeeft en 's avonds niet onder de 32 graden komt, is het wel even schrikken als je uit de jeep stapt en de temperatuur net iets boven het vriespunt uitkomt. Een beetje de temperatuur zoals die nu in Nederland is :-P, bbbrrrrr wat koud.
Na het eten gelijk mijn bed in gedoken, aangezien we er alweer om half vier uit moesten om vanaf Gunung Penanjakan (2770 meter hoog) de zonsopgang te zien. Er zijn niet veel dingen waar ik om half vier 's nachts mijn bed voor uit kom, maar dit is er zeker één van. Vanaf deze berg heb je namelijk een adembenemend uitzicht over het prachtige landschap.
Als je de tocht naar beneden maakt, wil je eigenlijk het liefst achteruit lopen om van het uitzicht te blijven genieten. Het is echter niet aan te raden, want de kans dat je ergens een paar honderd meter naar beneden valt, is redelijk groot.
Na de zonsopgang weer de jeep in gepropt (lees: jeep voor vijf personen waar we met zijn achten in zaten) en vertrokken naar vulkaan Bromo een stukje verder op. Dan begrijp je meteen waarom je de Bromo bezocht moet hebben als je op Java bent geweest. Op het moment dat er steeds meer rook uit de krater begint te komen, heb je even de angst dat je kan gaan rennen voor je leven, wat dan uiteraard vrij zinloos is, maar gelukkig was dat niet nodig. Dan sta je op zo'n mooi stukje aarde en dan zijn er nog steeds een hoop Indonesische toeristen die liever met mij op de foto gaan of 'onopvallend' een foto nemen. Onbegrijpelijk.
Omdat we nog niet moe genoeg waren na een rit van 11 uur en het korte nachtje, vertrokken we dezelfde ochtend nog om de rit van 14 uur naar Denpasar (Bali) te maken. Als er dan meer mensen dan stoelen in de bus blijken te zijn, worden er gewoon een paar krukjes in het looppad neergezet. Moet kunnen voor zo'n klein stukje. Wat heb ik lekker geslapen die nacht.
Na een nachtje in Denpasar ben ik gelijk vertrokken naar Padangbai om de oversteek naar Gili Trawangan te maken. Dit is slechts een ritje van twee uur. Heerlijk oncomfortabel en chaotisch met het openbaar vervoer. Op een brommertje naar de 'busterminal' gebracht (plaats langs de weg waar een aantal busjes staan), dan stap je in een busje dat aan alle kanten uit elkaar dreigt te vallen, het busje vertrekt op het moment dat er genoeg mensen in zitten, onderweg pikken we nog wat mensen op bij de 'bushaltes' (plaats langs de weg waar iemand staat te roepen; "Ik wil meerijden."), er worden mensen opgepikt tot het busje 'vol' zit (busje zit nooit vol, er kan altijd nog wel iemand ergens tussen, op of onder), je wordt vervolgens netjes bij een 'bushalte' afgezet (plaats waar iemand roept; "Ik moet eruit." of waar je als toerist opeens met tas en al de bus uit wordt gesodemieterd), daarna wordt je netjes met een brommertje naar de plaats gebracht waar 'vriendelijke' mannen je voor een 'goede' prijs direct naar de Gili eilanden willen brengen en als je deze mannen ervan weet te overtuigen dat je niet achterlijk bent, wordt je met een ander brommertje naar de plaats gebracht waar je in eerste instantie al met de bus terecht hoopte te komen.
Uiteindelijk kom je dan terecht in een leuke homestay waar je even heerlijk een dagje bij kan komen en je reisverslag kan schrijven. Eind goed, al goed.
Er zijn inmiddels een paar foto's toegevoegd bij het vorige reisverslag. Opnieuw bedankt voor alle reacties en e-mailtjes. Deze week een keer geen quizvragen, een weekje geen huiswerk is ook wel eens lekker.
-
24 April 2012 - 09:18
Rob Geus:
Er komt ook een stukje hygiëne kijken bij die ketels he, das belangrijk. Heb alweer zo'n vermoeden dat de kokossuiker niet gestickert was... Daar word ik niet vrolijk van! -
24 April 2012 - 10:04
Nel Van Dongen:
Hoi Joop fijn dat je het zo naar je zin hebt, wat een mooie foto's heb je weer gemaakt als je weer thuis bent wil ik ze natuurlijk allemaal zien. Maar dat ze met jou op de foto willen is natuurlijk wel logisch je bent natuurlijk een lange blanke goddelijke man haha
Het is weer een leuk verhaal en het is maar goed dat je het opschrijft want na zo'n lange tijd zou je het eerste alweer zijn vergeten, tenminste ik wel.
Nog veel plezier daar en ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal. Dikke kus van ons XXXXX -
24 April 2012 - 11:38
Sandra:
Hoi Joop,
Je legt zo wel veel kilometers af zeg. Maar ja dan krijg je ook wel wat bijzonders te zien. Mooie foto's van die vulkaan. Ga je voor ons ook een keer kroepoek maken?????
Geniet ervan er valt nog veel meer te ondekken!
groetjes,
Sandra
-
25 April 2012 - 20:53
Pa:
Dag lieve Joop, je avontuur gaat maar door he, heerlijk hoor! Je ziet en ontmoet veel meer dan je thuis voor mogelijk had gehouden.
Hoe was je voetbal wedstrijd? Barcalona heeft verloren van Celcaea. Een rampen wedstrijd. Bayren voetbal nu nog tegen Real madrid in de verlenging. maar waarschijnlijk kan je dat allemaal zelf ook volgen.
Volgende week zit je vader in Italie.
Ik hoop dat je reis zo leuk en avontuurlijk blijft als hij nu is lieve jongen. Welterusten en ik krijg je binnenkort een keer op de webcam. denk ik.......xx PA -
26 April 2012 - 19:12
Marianne En Karel:
Hallo Joop,
Wat een lang verslag weer en wat beleef je ontzettend veel in een korte tijd.
Fijn, dat het zo goed gaat met je.
Nog veel reisplezier en we kijken natuurlijk uit naar een volgend verslag.
-
28 April 2012 - 08:21
Johan En Ineke:
Leuk hoe je beschrijft dat het wel of niet tegen zit! Volgens mii zit tegenslag tussen de oren. Een ander zou het reizen van jouw per openbaar vervoer een grote tegenslag vinden.
De ander geniet er van. Had de oude romein Horatius wel gelijk met zijn spreuk carpe diem. En als ik je verslag lees lukt je dat aardig. Blijf schrijven je doet er vele mensen plezier mee.
Hier gaat alles OK
Johan en Ineke -
29 April 2012 - 11:54
Clemens Lammers:
Há Joop. Een reisverslag schrijven is nog niet zo eenvoudig. Jij hebt de smaak van schrijvend vertellen goed te pakken. Heerlijke verhalen over verre oorden, al lezend reizen we met je mee. Groeten vanuit Maassluis, waar het voorjaar nog niet echt op gang wil komen. Clemens en Trudy -
30 April 2012 - 19:47
GØALENBÄR:
Heeey Iceman! Door je verslagen blijven wij hier goed op de hoogte :-) Al veeeel gezien, en zelfs aan de lokale voetbalcompetitie geroken! En zelfs zo ver van huis laat jij je club(s) niet in de steek hahah! Heel veel plezier verder :-) -
03 Mei 2012 - 21:25
Vul Hier Je Naam In.:
Vul hier je reactie in...Het gaat weer lekker hé gooser ,we zijn een klein beetje jaloers op je.maar we gunnen je het van harte,groot gelijk dat je dit allemaal onderneemt,en je verslagen lees ik ook graag .en dat je met zoveel mooie vrouwen op de foto gaat moeten we maar geloven het is ook leuk als je het thuis front daar ook van mee laat genieten ,maar dat doe je maar de volgende keer. nou de groetjes aan al die leuke meisjes en tot horens maar weer, groetjes en een dikke kus Herman en Wil -
03 Mei 2012 - 21:26
Vul Hier Je Naam In.:
..Het gaat weer lekker hé gooser ,we zijn een klein beetje jaloers op je.maar we gunnen je het van harte,groot gelijk dat je dit allemaal onderneemt,en je verslagen lees ik ook graag .en dat je met zoveel mooie vrouwen op de foto gaat moeten we maar geloven het is ook leuk als je het thuis front daar ook van mee laat genieten ,maar dat doe je maar de volgende keer. nou de groetjes aan al die leuke meisjes en tot horens maar weer, groetjes en een dikke kus Herman en Wil -
06 Mei 2012 - 21:16
Huib Zandwijk:
Hoi Joop, hij gaat goed he,lekker genieten van de wereld, zoals hij is.
De reisverslagen zijn geweldig.
Weerthuis komen en een buch schrijven of een stuk in de krant zou best kunnen.Even wat nieuws van hier,Ajax en Hellvoetsluis zijn kampioen maar de grootste verrassing is Feyenoord's tweede plaats,het stadion zat vandaag vol,en er is geen bal getrapt.Zeg het voort het is weer Feyenoord.
Ga zo door en houw je taai,
(Bij de kakka lima liever niets eten)
Groeten Laura en Huib,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
